Szlamować, nm., oczyszczać ze szlamu, np. ziemię, kredę, rudę i t. p., zwykle tłukąc na miałki proszek i przemywając wodą; oczyszczać, czyścić.
Szlamowanie, nm., pławienie, czynność, mająca na celu wydzielenie najdrobniejszych, najmielszych cząstek z jakiej nierównomiernie rozdrobnionej substancji bez pomocy sita.
Szlamowato, nm., z obfitością szlamu, flegmy, brudu; podobnie do szlamu.
Szlamowatość, Szlamowitość, nm., obfitość szlamu, flegmy, brudu; podobieństwo do szlamu.
Szlamowaty, nm., pełny szlamu, i flegmy, brudu.
Szlamowy, nm., odnoszący ś. do: szlamu; s-e futro = z podbrzusza rysiów, lampartów, bobrów, lisów i t. p.; s-e = rząd roślin jednoliściennych.
Szlara, Szlarka, Szlarek, bramowanie, obszycie, falbanka u czepka, u szyi, u sukni kobiecej; zewnętrzny brzeg policzków u ptaków.
Szlarka, — zdr. od Szlara.
Szlauch, nm., rura, rękaw skórzany, płócienny a. gumowy do wyrzucania wody z sikawki, z hydrantu, wąż; kanał, wykuty w murze dla wentylacji.
Szlaz — p. Ślaz.
Szlazowy — p. Ślazowy.
Szlegelja, ptak śpiewający zębodzioby z rodziny ptaków rajskich (f.).
Szleja, Szlejka — p. Szla.
Szlem, Szlem wielki, ang., w grze w wista, w winta, w brydża: wzięcie wszystkich trzynastu lew; mały s. = wzięcie dwunastu lew, szlemik.
Szlemię, belka położona w poprzek, belka poprzeczna; słup, szubienica.
Szlemik, ang. — p. Szlem.
Szlendrjan, nm., człowiek ociągający ś., niedbały.
Szleper, nm., robotnik, używany w kopalni do ciągnięcia wózków z minerałem.
Szlęga, mała armata, szmigownica.
Szlich, Szlicht, nm., tłuczone kawałki kruszcu.
Szlichta, nm., klej tkacki, klajster z mąki żytniej i wody do pocierania osnowy nici dla ich zrównania i nadania im sztywności.
Szlichtada, nm., przejażdżka saniami, sanna.
Szlichtować, nm., w tkactwie: pocierać nici osnowy klejem tkackim.
Szlif, Szlifa, nm., szeroki galon, ozdobiony plecionką lub frendzlą srebrną a. złotą, z oznaką stopnia, noszony przez oficerów na każdym ramieniu (fig.); przen., stopień oficerski; zdobyć s-y = odznaczyć ś. na jakimkolwiek polu.
Szlifiarz, nm. — p. Szlifierz.
Szlifibruk, hulaka, próżniak, mieszkający w mieście, pozłacany młodzieniec.
Szlifierka, nm., żona szlifierza; kobieta, zajmująca ś. szlifierstwem; zajęcie, rzemiosło szlifierza.
Szlifiernia, nm., zakład ostrzenia narzędzi stalowych a. wygładzania drogich kamieni.
Szlifierski, nm., odnoszący ś. do szlifierza; służący do szlifowania: kamień s., maszyna s-a.
Szlifierstwo, nm., zajęcie, rzemiosło szlifierza, umiejętność szlifowania.
Szlifierz, nm., rzemieślnik, trudniący ś. ostrzeniem noży a. wygładzaniem metali lub drogich kamieni.
