cerowie = ogólna nazwa oficerów od majora do pułkownika włącznie.
Sztabrować, Sztobrować, wsadzać w ziemię pocięte gałązki drzew i krzewów, które, przyjąwszy ś., wyrastają w duże rośliny.
Sztabskapitan, stopień oficerski pośredni między porucznikiem a kapitanem.
Sztabsoficer, nm., wyższy oficer, zacząwszy od majora, oficer sztabowy.
Sztabsrotmistrz, nm., stopień oficerski w kawalerji, odpowiedni stopniowi sztabskapitana w piechocie.
Sztachel, nm., długi, kończasty drąg żelazny.
Sztacheta, wł. — p. Sztachety.
Sztachetować, wł., ogradzać sztachetami.
Sztachetowy, wł., odnoszący ś. do sztachetów.
Sztachety, wł., paliki drewniane a. pręty żelazne, u góry zaostrzone, służące do ogrodzenia ogrodu, dziedzińca, domu itp., mały ostrokoł, nieduży częstokół (f.).
Sztafaż, fr. — p. Staffage.
Sztafeta, wł., goniec, pocztyljon, umyślnie wyprawiony z pilną wiadomością, wymagającą wielkiego pośpiechu; papiery lub wiadomość, przezeń przywieziona.
Sztafirować (się), fr., zaopatrywać (ś.) we wszystko, co potrzebne; stroić (ś.) z przesadą, przyozdabiać (ś.).
Sztagi, w chatach wiejskich słupki w kominie, oblepione gliną, służące jako rusztowanie tegoż komina; stróżyny.
Sztajer, nm., rodzaj powolnego walca, walc styryjski.
Sztajngut, nm., wyroby ceramiczne t. zw. kamienne z gorszego gatunku glinki porcelanowej, dającej po wypaleniu masę szarą, ciemną, nie tak pięknie glazurowaną.
Sztam, nm., pień; pokolenie; klej rybi, używany na galaretę.
Sztamajza, nm., dłuto.
Sztambuch, nm,. książka do wpisywania lub rysowania na pamiątkę. pamiętnik, imionnik, album.
Sztamować, nm., zaklepać krawędzie blach, znitowanych ze sobą, ale nie przylegających dokładnie, przy pomocy tępego dłuta, przykładanego ukośnie i przybijanego młotkiem; wyrabiać dziury w drzewie przy pomocy dłuta w celu wstawienia w nie innego drzewa.
Sztamowy, nm., pienny, prowadzony w pień jako drzewko.
Sztanca, wł., stalowe narzędzie w rodzaju stempla z brzegami gładkiemi lub ostremi, tnącemi, o formie przedmiotu lub deseniu, który ma być wytłoczony lub wycięty; płytka z wyżłobieniem rysunku lub napisu, który ma być wytłoczony na innej płytce wypukło.
Sztancować, wł., wybijać rysunek za pomocą sztancy.
Sztancowanie, nm., wytłaczanie lub wybijanie w metalach, skórze, papierze, sztucznych masach, drobnych przedmiotów, płaskich deseni, płaskorzeźb, napisów, liści, brzegów i t. p.
Sztandar, fr., chorągiew wojskowa, proporzec; godło, znak; zasada, myśl przewodnia postępowania jednostek, stronnictw, narodów; w lm., s-y, wysokie belki prostopadłe, które podtrzymują rusztowanie, otaczające nowowznoszony budynek.
Sztandarowy, fr., odnoszący ś. do sztandaru.
Sztanga, nm., długi drążek metalowy, pręt żelazny, sztaba.
