Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/904

Ta strona została przepisana.

szyku bojowym; s. ś. do czego, przyrządzać ś., przysposobiać ś., przygotowywać ś., gotować ś.; wieść ś., powodzić ś., zdarzać ś., szczęścić ś.

Szykownie, przysł., porządnie, składnie, przyzwoicie.

Szykowność, fr., szyk, zręczność, elegancja, zgrabność w ruchach, dobre ułożenie; przystojność, przyzwoitość, godziwość.

Szykowny, fr., zręczny, zgrabny, elegancki; przyzwoity, przystojny.

Szyld, nm., godło, napis na ścianie, na tablicy, zawieszonej nad sklepem, podający firmę kupiecką i rodzaj towarów znajdujących ś. w sklepie, znak.

Szyldkret, nm., rodzaj żółwia morskiego (fig.); rogowe płyty, okrywające skorupę tego żółwia, używane do wyrobu grzebieni, szpilek, spinek, okładek i różnych drobnych galanteryjnych przedmiotów.

Szyldkretowy, nm., zrobiony ze skorupy szyldkreta.

Szyldwach, nm., żołnierz, stojący na warcie; warta, straż.

Szyling, ang., moneta angielska, 20-ta część funta szterlinga = 47.3 kop.

Szylkret, nm., — p. Szyldkret.

Szymoza, jap., masa wybuchowa używana do bomb i szrapneli, której skład jest tajemnicą rządu japońskiego (od nazw. wynalazcy Japończyka).

Szympans, małpa wązkonosa, człekokształtna z rodziny tejże nazwy (fig.).

Szyna, nm., rels, sztaba żelazna a. stalowa, przymocowana do podkładów, po której toczą ś. koła wozów, lokomotyw kolejowych, tramwajów.

Szynal, nm., gwóźdź do obijania szyn na kołach.

Szyndować, nm., odzierać ze skóry.

Szynel, ros., płaszcz, palto żołnierza rosyjskiego a. ucznia.

Szynjon, fr., warkocz przyprawiony.

Szynk, nm., karczma, oberża, sklep, w którym sprzedają wódkę, piwo do wypicia na miejscu, szynkownia.

Szynka, nm., łopatka lub pośladek wieprza, zamarynowane i uwędzone; s. w pęcherzu = schab uwędzony i w kiszkę zwinięty.

Szynkareczka, nm., młoda, miła szynkarka.

Szynkarka, nm., kobieta, szynkująca trunkami, właścicielka szynku.

Szynkarski, nm., do szynkarza należący, odnoszący ś. do niego.

Szynkarstwo, nm., zajęcie szynkarza, handel wódką, szynkowanie wódką; szynkarz z żoną.

Szynkarz, nm., człowiek sprzedający trunki, właściciel szynku, karczmarz.

Szynkiel, nm., zewnętrzny koniec osi u wozu, u bryczki (fig.).

Szynkować, nm., sprzedawać cząstkowo trunki, trzymać karczmę; sprzedawać cokolwiek cząstkowo; częstować czym; dawać, wydawać.

Szynkownia, nm., szynk.

Szynkowniany, nm., odnoszący ś. do szynkowni, właściwy szynkowni; przen., nieprzystojny, nieprzyzwoity, chamski, gburowaty.

Szynkownictwo, nm., zajęcie szynkarza.

Szynkowny, nm., odnoszący ś. do szynku, należący do szynku.