= pisarz sądowy przy sądach ziemskich; p. miejski a. radziecki = pisarz przy sądach miejskich; p. dekretowy koronny i litewski = pisarz na sądach, odbywanych przez króla; p. wielki koronny i litewski = zarządzający kancelarją koronną; p. polny koronny i litewski = zarządzający kancelarją wojskową przy hetmanach; p. skarbowy koronny i litewski = zarządzający wydziałem skarbu przy królach i podskarbich; p. mniejszy = pisarz przy komisjach wojskowych; autor, literat, dziennikarz; p. dziejów = historyk.
Pisarzewicz, syn pisarza.
Pisarzowa, żona pisarza.
Pisarzówna, córka pisarza.
Pisarzyna, nędzny, lichy pisarz, podrzędny urzędniczek, gryzipiórek; autor bez talentu.
Piscykultura, łć., umiejętna hodowla ryb.
Piscyna, łć., miejsce w zakrystji do zlewania wody, w której myto naczynia święte i prano bieliznę kościelną; naczynie, w którym starożytni przechowywali żywe ryby.
Pisemko, zdr. od Pismo; niewielkie, ulotne pismo, utwór okolicznościowy niewielkich rozmiarów; tytuł wydawnictwa perjodycznego dla dzieci.
Pisemny — p. Piśmienny.
Pisk, wydawanie tonu a. krzyku cienkiego i ostrego; sam ton a. krzyk cienki, ostry, przeraźliwy, przenikliwy; głos piszczący; przen., płacz, jęk, narzekanie.
Piskla, beksa, płaksa, dzieciak skłonny do płaczu, byle czego piszczący, płaczący, stękający.
Pisklątko, zdr. od Pisklę.
Pisklę, Pisklątko, ptaszę jeszcze nie opierzone, piszczące; przen., malutkie dziecię, niemowlę; człowiek, wciąż wyrzekają«y na wszystko, ślamazara, beksa.
Piskliwy, mający głos piszczący, ostry, przenikliwy: głos, krzyk p. = ciągle piszczący.
Piskorz, ryba brzuchopłetwa, ślizowata (fig.);, kręci ś., wije ś., jak posolony p., wyśliznął ś. jak p. = zręcznie, chytrze; ubogi szlachcic, szlachetka.
Piskotać (o jaskółce, o kosie), wydawać głos piskliwy, urywany.
Pismactwo, zatrudnienie pismaka, nędzne autorstwo; niedołężni autorowie, zbiór pisarzów bez talentu.
Pismaczy, przym. od Pismak.
Pismak, lichy, nieudolny pisarz, pisarek, pisarzyna, grafoman.
Pismo, alfabet, abecadło, ogół liter, służących do wyrażania myśli za pomocą pisania; pisanie, sztuka pisania, wyrażania myśli i za pomocą liter; to, co napisane: p. wyraźne, nieczytelne, krzywe, kaligraficzne; list, dokument pisany, notatka, świadectwo i t. p.; to jego p. = charakter pisma, ręka; dać co na p-ie = na papierze, nie ustnie; utwór literacki, dzieło, praca piśmiennicza, książka: p-a Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego; P. a. P. święte = ogół ksiąg Starego i Nowego Testamentu; czasopismo, gazeta, pismo perjodyczne, dziennik, tygodnik, miesięcznik; wydawać, redagować, prenumerować p.; dać wiadomość do pism, podać do pism = napisać do gazet, ogłosić co w nich i t. d.; p. sekretne = za pomocą umówionych znaków; zwąchać p. nosem = przeczuć, przewidzieć niebezpieczeństwo; w drukars., czcionki.
Pismowstręt, wstręt do pisania. szczególnie listów.
Pisnąć, wydać głos piskliwy; p. słówko = zdradzić ś., odezwać
