Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/97

Ta strona została przepisana.

Piwonja, roślina ogrodowa z rodziny jaskrowatych (fig.).

Piwosz, człowiek, lubiący namiętnie pić piwo, pijący dużo piwa, bibosz.

Piwowar, ten, co piwo robi, warzy; właściciel browaru.

Piwowarczyk, syn piwowara, chłopiec, uczący ś. piwowarstwa, czeladnik w browarze.

Piwowarnia, zakład, gdzie piwo robią, warzą, browar piwny.

Piwowarski, przym. od Piwowar.

Piwowarstwo, umiejętność robienia, warzenia piwa; zajęcie piwowara.

Piwsko, zgr. od Piwo; złe piwo.

Piza, fr., budowla, w której ściany są zrobione z ubijanej gliny, zmieszanej z plewami, słomą a. wrzosem, mur pizański.

Pizang, malajs., roślina banan.

Pizański fr. murp. Piza.

Pizolit, gr., rodzaj minerałów z gromady sylikoidów, grochowiec.

Piżmaczek, roślina z rodziny przewiercieniowatych, piżemko (fig.).

Piżmo, hebr., masa mazista, czerwonawobrunatna, tłusta, zapalna, o silnym zapachu, znajdująca ś. w gruczole brzusznym zwierzęcia, zwanego piżmowcem, po wysuszeniu używana do pachnideł i jako lek podniecający (bywa i sztuczna).

Piżmoszczur, zwierzę ssące z rzędu gryzoni, z rodziny nornic, dostarczające futra, znanego pod nazwą piżmowców a. małp (fig.).

Piżmować, napawać piżmem; p. ś., perfumować ś. piżmem.

Piżmowiec, zwierzę ssące przeżuwające bezrogie, z rodziny piżmowców, dostarczające piżma (fig.); w lm., futro z piżmoszczura.

Piżmowy, zrobiony z piżma lub zaprawiony piżmem; p-e ziele — p. Piżmaczek; grusza p-a, rodzaj gruszy; kaczka p-a, zwierzę ssące owadożerne z nogami płetwowatemi.

Pjedestałp. Piedestał.

Pjemja, gr., ropne zatrucie krwi.

Pjeta, wł., pobożność, miłosierdzie.

Pjetysta, łć., przejęty pjetyzmem.

Pjetyzm, łć., podniesione uczucie religijne, gorliwość religijna; cześć, wielkie poszanowanie kogoś a. czegoś; fanatyczne trzymanie ś. formułek obrzędowych.

Pjezometr, gr.p. Piezometr.

Pjuskap. Piuska.

Plac, nm., miejsce pod gołym niebem, służące do jakiego celu, gdzie ś. co odbywa; kawał ziemi, mający być zużytkowanym; obszar gruntu nie zabudowanego w mieście; obszerne miejsce wśród miasta, gdzie ś. kilka ulic zbiega, rynek; miejsce pod budowę domu; miejsce, na którym ś. coś znajduje, stoi; miejsce, gdzie się coś dokonywa a. dokonało: np. p. boju; p. broni = miejsce parad wojskowych; dostać komu p-u, dotrzymać p-u = nie ulęknąć ś. kogo, nie cofnąć ś., nie uciec; stawić ś. na p-u = do pojedynku, do boju; ostrzelać p. = nie zastawszy przeciwnika na placu pojedynku, strzelić w powietrze i ogłosić go za człowieka niehonorowego; wyzwać kogo na p. = na pojedynek; otrzymać p. = odnieść zwycięstwo; wyjeżdżać z czym na p. = wyrywać ś. z czymś niepotrzebnym.