Trójwieczny, Trójwieki, żyjący trzy wieki, trwający trzysta lat.
Trójwładca, jeden z trzech władców, wspólnie rządzących, tryumwir.
Trójwładztwo, panowanie wspólne trzech władców, tryumwirat.
Trójwrąb, Trójwrąbek — p. Tryglif.
Trójząb, narzędzie trójkończaste, jako godło bożka Neptuna (fig.).
Trójzbrojny, mocno uzbrojony.
Trójzębny, Trójzęby, mający trzy zęby, uzbrojony trójzębem.
Trójzębonoszy, noszący trójząb, zbrojny trójzębem: Neptun t.
Trójżeń, Trójżeniec, Trójżonaty, człowiek, mający trzy żony lub trzecią żonę.
Trójżeństwo, posiadanie trzech żon naraz.
Trspt, skr. — p. Transport.
Trubadur, prow., fr., średniowieczny prowansalski śpiewak i poeta; śpiewak miłości (fig.).
Truchcik, zdr. od Trucht; owad z rzędu tęgopokrywych (fig.).
Truchleć, tracić soki ożywcze, opadać z sił z przestrachu, z bojaźni, ze zdumienia, słabieć; drętwieć; drżeć ze strachu, bać ś. niezmiernie.
Truchliwy, trwożliwy, małoduszny, bojaźliwy, lękliwy.
Truchło, ciało umarłego, zwłoki.
Truchły, struchlały, przerażony, strwożony.
Trucht, nm., kłus konia, mały kłus.
Truciciel, człowiek, który innym zadaje truciznę; człowiek, przygotowujący, sprzedający truciznę w celu otrucia; człowiek, który psuje obyczaje, rozszerza zepsucie, demoralizator.
Trucicielka, f. ż. od Truciciel.
Trucie, zadawanie trucizny; t. czasu = marnowanie go.
Trucizna, trująca substancja mineralna a. roślinna, czynnik, który coś psuje, niszczy, niweczy; zepsucie moralne udzielające ś., demoralizacja.
Truciznowy, dotyczący trucizny, zaprawiony trucizną, trujący.
Truciźnik — p. Truciciel.
Truć, zadawać truciznę, trucizną zadaną pozbawiać życia; t. płód = sprawiać poronienie; kazić, niszczyć, niweczyć; psuć, demoralizować; trwonić, psuć, marnować; t. czas; t. ś., zażywać truciznę, odbierać sobie życie za pomocą trucizny; gryźć ś., trapić ś., martwić ś., niepokoić ś.
Trud, praca ciężka, utrudzenie, mozół, fatyga; ustanie, wyczerpanie sił z pracy, spracowanie.
Trudliwy, lubiący trud, lubiący ś. czym zajmować, przytrudny, przyciężki, nie bardzo mozolny.
Trudnić, zajmować kogo czym, zatrudniać, czynić trudnym, czynić trudność, utrudniać; t. ś., zajmować ś. jakim trudem, jaką pracą, zatrudniać ś., mieć jaki fach, prowadzić interesy.
Trudno, przysł., z trudnością, z trudem, ciężko, nie łatwo; t. = napróżno, nie może być inaczej, trzeba to znieść, załatwić; t. o co = nie można znaleźć, dostać.
Trudnomówność, trudność w mówieniu, wyrażaniu ś.
Trudnomówny, który mówi, wyraża ś. z trudnością.
Trudnonoszy, trudny do noszenia, ciężki.
Trudnopojętny, pojmujący z trudnością.
Trudnoruchy, z trudnością poruszający ś.
Trudność, niemożność wykona-
