trupiej główki (fig.); t-ie główki = gatunek skamieniałej muszli.
Trupiasty, podobny do trupa.
Trupieć, Trupieszeć, stawać ś. trupem; stawać ś. podobnym do trupa; drętwieć, słupieć, kamienieć.
Trupień, rodzaj trądu o strupach zgniłych.
Trupieszeć — p. Trupieć; stawać ś. strupieszałym, spóchniałym, psuć ś., starzeć ś., niedołężnieć.
Trupisko, brzydki, wstrętny, obmierzły trup.
Trupokupiec, Trupokupca, człowiek, wykupujący trupa od nieprzyjaciela, człowiek kupczący trupami.
Trupowy, odnoszący ś. do trupa, trupi.
Trusia p. Truś.
Trusk, Trzusk, szmer, chruśnięcie.
Truskać, trzeszczeć,
Truskawka, roślina z rodziny różowatych, sztuczna odmiana poziomki wyniosłej o dużych owocach (fig.).
Trust, ang., zrzeczenie ś. przez akcjonarjuszów wszystkich akcji na rzecz kilku «opiekunów», wzamian za certyfikaty, dające prawo do dochodów od tychże akcji, lecz bez prawa głosowania na zebraniach akcjonarjuszów i udziału w zarządzie, jest to zmonopolizowanie całej gałęzi przemysłu w rękach małej liczby ludzi, którzy samowolnie regulują warunki produkcji i ceny towaru, z uszczerbkiem dla konsumentów i dla swych pracowników.
Truszczelina, krzew z rodzaju roślin strąkowych o kwiatach, pękających z trzaskiem za naciśnięciem.
Truś! Truś!, wykrz., oznaczający przywoływanie indyków a. królików.
Truś, Trusia, Truśka, tchórz, udający niewinnego, bojaźliwe niewiniątko, baranek, milczy jak t. = udaje, że nic nie wie, nie chce powiedzieć.
Truteń, samiec pszczół (fig.); przen., człowiek do niczego, darmozjad, nicpoń, próżniak, głupiec, gapa.
Trutka, zatruta przynęta, zwłaszcza na lisy i wilki.
Trutniowiec, motyl z rodziny kordziuków, podrzędu zmierzchnikowców.
Trutynować, łć., rozważać, roztrząsać co szczegółowo.
Trut-ziele, Trój-ziele, każde ziółko jadowite, trujące.
Truwer, fr., poeta, a zarazem śpiewak i muzyk wędrowny w północnej Francji w wiekach średnich.
Trwać, nie przestawać istnieć, ciągnąć ś., nie przerywać ś., nie ustawać, czekać wytrwale; zostawać, przebywać; t. o co = dbać, zważać na co.
Trwale, przysł., wciąż, nieustannie, stale, wytrwale.
Trwalić — p. Utrwalać.
Trwałość, moc, własność czegoś, co trwa długo a. może długo trwać; własność czegoś, co niełatwo ś. psuje, wytrzymałość, moc; nieustawanie, ciągłość; wytrwanie, stałość, wytrwałość.
Trwały, nie ustający, ciągnący ś. długo; taki, który może długo trwać; nie psujący ś. prędko, nie ginący, mocny, wytrzymały, stały, wytrwały.
Trwanie, istnienie czegoś przez pewien czas, pozostawanie w ja-
