kim stanie bez zmiany, ciągłość, nieustawanie; t. w czym = wytrwałość, wytrwanie.
Trwoga, strach przed niebezpieczeństwem, bojaźń, obawa, przerażenie, strach: t-gę szerzyć, rozsiewać, być, żyć w t-dze; gdy t. to do Boga = wtedy dopiero uciekamy ś. pod opiekę boską; alarm, gwałt: na t-ę dzwonić, trąbić, uderzyć na t-ę = na znak niebezpieczeństwa.
Trwoniciel, człowiek, który trwoni, marnotrawca.
Trwonicielka, forma ż. od Trwoniciel.
Trwonić, tracić lekkomyślnie, marnotrawić, rozrzucać.
Trwożliwie, przyślą bojaźliwie.
Trwożliwość, lękliwość, bojaźliwość.
Trwożliwy, łatwo ulegający przestrachowi; bojaźliwy, lękliwy, nabawiający trwogi; alarmujący, przeraźliwy, przerażający.
Trwożny, szerzący trwogę, nabawiający trwogi, alarmujący.
Trwożyć, nabawiać trwogi, przerażać, przestraszać; t. ś., doznawać trwogi, lękać ś., obawiać ś., przerażać ś.
Trya — p. także Trja.
Tryb, nm., sposób; kształt, bieg rzeczy; t. życia = sposób, w jaki ś. żyje, postępuje; innym t-em = w inny sposób; swoim t-em = według własnego uznania; rzeczy idą swoim t-em = jak ś. układają a. ułożą; odłączanie szumowin od roztopionego ołowiu; w gram., forma odmiany słowa (czasownika): t. bezokoliczny, oznajmujący, rozkazujący, warunkowy; jedno z 3 plemion w staroż. Rzymie; koło zębate w maszynie (fig.).
Tryba, łć., przecięcie w prostym kierunku w lesie robione; przesiecz, przecinka, dukt.
Trybik, łć., małe kółko zębate; piecyk do odłączania szumowin metali przy topieniu.
Trybometr, gr., rodzaj noża, przyrząd do określenia oporu, jaki sprawia tarcie metalów.
Trybować, nm., ciepłem pędzić roślinę, aby prędzej rosła; pędzić, gnać; o statku: płynąć, kierować z biegiem wody: t. metale = oczyszczać, przepławiać; trzeć, ocierać ś.; t. ś., fermentować.
Trybowanie, łć., wybijanie na blasze rozmaitych wzorów tak, aby były wypukłe; przepławianie, oczyszczanie metalu; fermentowanie, destylowanie; w gram., odmiana przez tryby.
Trybowy, łć., dotyczący trybu, sposobu, regularny; koło t-we = koło zębate, pędzące, nadające ruch.
Trybula, Trybulka, roślina z rodziny baldaszkowatych, pospolita po brzegach lasów i łąk; uprawiana w ogrodach jest niższa, o mocnym zapachu, używana do przypraw; szczypiorek.
Trybulacja, łć., ucisk, niepokój, zmartwienie, frasunek.
Trybularz — p. Turybularz.
Trybulka — p. Trybula.
Trybun, łć., obrońca praw i interesów ludu u dawnych Rzymian; we Francji członek trybunatu; przywódca ludu.
Trybuna, fr., mównica, wzniesione miejsce dla mówcy, dla sędziów lub dla widzów (fig.).
Trybunalczyk, łć., deputat do trybunału; jurysta, sądownik w dawnej Polsce.
Trybunalista, łć., członek trybunału, deputat do trybunału.
Trybunalski, łć., dotyczący trybunału, do trybunału należący, wydany przez trybunał: wyrok t.
