Tryptyk, gr., obraz trzyskrzydłowy, złożony z 3-ch obrazów (f.).
Trysekcja, trójdzielność; podział na trzy części równe.
Tryskacz, roślina zielna z rodziny dyniowatych, o łodydze ścielącej ś., owocach w kształcie ogórka, po dojrzeniu wytryskujących ciecz ostrą, ogórek ośli (fig.).
Tryskać, dok. Trysnąć; wytryskiwać, wypływać z siłą, z natężeniem; wylewać ś. strugą cienką wysoko a. daleko; wypadać gwałtownie, rozsypując ś. dokoła: iskry t-ają z głowni; ogień mu z oczu t-a = zapał widnieje w oczach jego.
Trysnąć — p. nied. Tryskać.
Tryszak, wł., rodzaj gry w karty.
Trytomja, gr., podział na trzy części.
Tryton, gr., bóstwo morskie starożyt. Greków: pół człowieka, pół ryby; rodzaj jaszczurki; traszka (fig.)
Tryton, wł., w muz., akord, złożony z trzech dźwięków, będących trzema tonami całemi.
Tryturacja, łć., starcie na miałki proszek.
Tryumf, łć., zwycięstwo, oznaka zwycięstwa, radość z powodu zwycięstwa; najwyższy zaszczyt, okazywany wodzom w Rzymie starożytnym za odniesione zwycięstwo.
Tryumfalnie, łć., przysł., z tryumfem, zwycięsko, uroczyście.
Tryumfalny, łć., zwycięski, uroczysty; t. łuk, t. brama = ozdobna budowla w kształcie bramy lub łuku, wzniesiona dla uczczenia znakomitych osób, przez nią wjeżdżających (fig.).
Tryumfator, łć., wódz zwycięski, zwycięzca.
Trymfatorka, łć., forma ż. od Tryumfator.
Tryumfatorski, łć., dotyczący tryumfatora, właściwy tryumfatorowi, należny mu.
Tryumfować, łć., zwyciężać, cieszyć ś. ze zwycięstwa, nad kimś odniesionego, pysznić ś. zwycięstwem; kościół t-fujący = zwycięski, dający wieczne zbawienie, obcowanie i tryumf Świętych.
Tryumwir, łć., każdy z trzech panujących w czasie tryumwiratu w starożytnym Rzymie.
Tryumwiralny, Tryumwirski, łć., dotyczący tryumwira.
Tryumwirat, łć., panowanie trzech mężów.
Trywjalność, łć., pospolitość, płaskość.
Trywjalny, łć., gminny, pospolity, płaski, nieprzyzwoity, niesmaczny; t-a szkoła = w Austrji szkoła trzyklasowa.
Trywjum, łć., dosł.: droga rozstajna w trzy strony; kurs niższy nauk, wykładany w szkołach w wiekach średnich, obejmujący gramatykę, retorykę i djalektykę; szkoła, w której taki kurs wykładano; szkoła trywjalna.
Tryzna, uczta pogrzebowa u starożytnych Słowian, stypa.
Trza, skr. Trzeba.
Trzaseczka, zdr. od Trzaska.
Trzask, wykrz., naśladujący łoskot trzaskania, klaskania i t. p.; rzecz., łoskot, trzaskanie, klaskanie, huk, odgłos łamania ś., pę-
