Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/114

Ta strona została przepisana.

kania; z t-iem = z hukiem, z hałasem, szybko, nagle, znienacka.

Trzaska, kawałek łupanego drzewa, ostrużyna, wiór, drzazga; kawałek smolnego drzewa do palenia, łuczywo, szczepa; sztuka drzewa w tratwie; gdzie drwa rąbią, tam t-i lecą = wśród ogólnego niebezpieczeństwa można osobiście ucierpieć; t. a. błędnica t., motyl z podrzędu zmierzchnikowców, rodz. drewnicówek.

Trzaskać, dok. Trzasnąć; wydawać trzask, głośno trzeszczeć; pękać, łamać ś. z trzaskiem; o piorunie: bić, rozbijać, uderzać z trzaskiem; wydawać trzaśnięcia, klaskać; t. z bicza, t. drzwiami; bić, uderzać z trzaskiem; walić: t. kogo po twarzy; t. ś., odmykać wciąż, zamykać drzwi, wchodzić i wychodzić, przetwierać ś. z hałasem; gromić, łajać kogo; o drzewie, materji i t. d.: pękać, drzeć ś.

Trzaskający, wydający odgłos trzasku, pękający z odgłosem; mróz t. = bardzo silny.

Trzaskawica, huk grzmotu; pioruny, grzmoty; strzelba trzaskająca, armata wielka.

Trzaskawka, krótki sznurek, uwiązany u końca bicza, aby trzaskał.

Trzaskliwy, pełen trzasku, trzaskający, głośny.

Trzaskowisko, wióry, ostrużyny — p. Trzaśnisko.

Trzasnąćp. nied. Trzaskać.

Trzaśnisko, miejsce, gdzie rąbią drzewo i gdzie gromadzą się trzaski.

Trzaśny, któremu towarzyszy trzask.

Trząska, słoma, pomieszana z sianem, trzęsionka; rozrzucenie nawozu na roli.

Trząsnąćp. Trząść.

Trząść, poruszać, ruszać silnie wstrząsać, potrząsać mocno; o koniu, o pojeździe: nielekko nosić, podrzucać; rządzić, rozrządzać czym samodzielnie i samowolnie; strącać co z czego, mocno poruszając: t. jabłka, gruszki; wywoływać dreszcze, wstrząsać: febra go trzęsie; mówić, rozpowiadać: t. nowiny, wieści, plotki, żarty = roztrząsać, szczuć, układać, rozważać, badać; przetrząsać, rewidować; t. ś., chwiać ś., drżeć, wstrząsać ś.; t. czym, jak z rękawa = dużo czego mówić, np. wieści, plotek, żartów; być wzruszonym z oburzenia, gniewu, wstrętu; być pełnym czego: całe miasto aż ś. trzęsie od wiadomości, od plotek.

Trzcianka, rurka trzciny.

Trzcina, roślina z rodziny traw, o wysokiej, pustej łodydze, z dużą wiechą kłosków na szczycie (fig.); t. cukrowa = rosnąca w krajach gorących, z której wyciskają sok zawierający cukier (fig.); t. bambusowa = roślina z rodziny traw, rosnąca w Indjach Wschodnich (fig.); laska z t-y; przen., człowiek chwiejny, bez stałych zasad.

Trzcinal, gwóźdź sufitowy do przymocowywania trzciny.

Trzciniak, ptak wróblowaty przelotny, z rodziny pokrzewek, gnieździ ś. w trzcinach i łozach (fig.).