Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/12

dzać w jedno miejsce; ś. kogo z góry = ciągnąć go, aby zeszedł; zwracać bieg czego w inną stronę, odciągać: ś. wodę z łąki, humory z głowy = odprowadzać; przelewać płyn jaki, zwłaszcza trunki, z beczki do butelek; uzyskiwać co drogą przymusu prawnego, egzekwować: ś. podatki; zmuszać, zniewalać, skłaniać kogo do przyjścia w pewne miejsce, kazać przyjść, wejść; kraść, porywać, chwytać; brać co od kogo, z jego rękopisu, z książki, wydając to za swoje; u uczniów: przepisywać zadanie piśmiennie od kolegi a. z książki; ś. co na kogo, sprowadzać na kogo coś dobrego a. złego, wyjednywać, zjednywać co komu, narażać kogo na co, być dla kogo powodem czego: ś. na siebie co = sprowadzać, powodować co; ś. na siebie wszystkich oczy, spojrzenia, pogardę, nienawiść i t. d.; ś. uwagę = budzić; ś. co do czego a. kogo = stosować, zastosowywać, odnosić; ś. rękę do czego = zbliżać rękę do czego dla chwycenia czegoś, dla zrobienia czegoś, by zawładnąć czymś; ś. rękę na kogo = rzucać, ś., targać ś. na niego, podnosić rękę, by go uderzyć; ś. szyję = chować ją między ramiona, podawać pod co; schodzić ś., zbierać ś. w jedno miejsce; ś. czym, uderzać, bić, łomotać, walić; idąc, jadąc, przybywać do pewnego miejsca, zatrzymywać ś. gdzie w drodze, przybywać gromadnie; ś. ś., ściskać ś., związywać ś. mocno; ścieśniać ś., zwężać ś., kurczyć ś., zmniejszać swoją objętość; zgromadzać ś., zbierać ś. w jedno miejsce, do kupy ś. schodzić; być zdejmowanym, zwłóczonym, zdejmować ś.; odnosić ś., zmierzać, stosować ś. do kogo, czego; tyczyć ś., dotyczyć kogo, czego; być egzekwowanym; być rozlewanym z beczki do butelek.

 Ściągający — p. Ściągać.

 Ściągliwy, dający ś ściągać.

 Ściągnąć — p. nied. Ściągać.

 Ściągnienie, miejsce, dokąd wielu ściąga, miejsce zebrania ś.. przeczyszczenie, rozwolnienie — p. Ściągnięcie.

 Ściągnięcie, czynność ściągania.

 Ściągnięty — p. Ściągać.

 Ścichnąć, stać ś. cichym, cichszym, ucichnąć, umilknąć.

 Ście, Szcie, bieg, chód, droga.

 Ściebać, nizać, nawlekać: ś. na nitkę, na sznurek i t. p.

 Ściec — p. nied. Ściekać.

 Ścieg, miejsce między jedną a drugą dziurką, zrobioną igłą podczas szycia nitką: ś. na płótnie, na suknie i t. p.; dziurawienie tkaniny igłą podczas szycia.

 Ściegno, Stegno, Stegnisko, ślad, trop, ścieżka, steczka.

 Ściek, ściekanie płynu z góry na dół po równi pochyłej; kanał, rów, rynsztok, którędy ścieka woda, zabierając z sobą nieczystości; ściekanie rowów, strumieni, rzek i t. p.; toczenie ś. dwu prądów wody; spływ, zlew; zebranie ś., zbiór, zbieg, stek.

 Ściekać, dok. Ścieknąć, Ściec; spływać z góry na dół po równi pochyłej; ś. ś., spływać do jednego miejsca, toczyć ś., płynąć; zbiegać ś. do kupy, gromadzić ś.

 Ściekły, mokry od czego, kapiący, ociekły czym; płynący: ś-a rzeka.

 Ściekowisko, zbiór ściekłej wody, miejsce, gdzie ściekają nieczystości.

 Ściel, to, co służy do słania, rozścielania, jak np. słoma, liście, igliwie, ściółka; pułap, sufit, powała; warstwa liści opadłych z drzew i gnijących w lesie.

 Ścielić — p. Słać.

 Ścieliwo, Ścielka, ściółka, ściel.