tarjału wulkanicznego, kruchy kamień wapienny dziurkowaty, używany w budownictwie, popiół wulkaniczny skamieniały, martwica.
Tug, tur., długa laska, mająca na końcu ogon koński i złotą kulę, służąca jako chorągiew.
Tuizm, łć., altruizm.
Tuj!, wykrz., komenda wojskowa: baczność!, przygotuj broń!
Tuja, gr., drzewo z rzędu szyszkowych, żywotnik (fig.).
Tuk, tłustość; szpik.
Tukan, ptak brazylijski z rzędu dzięciołowatych, z rodziny tukanów, pieprzojad (fig.).
Tukowy, ściągający ś. do tuku: kość t-a = zawierająca w sobie szpik.
Tul, pierwiastek chemiczny, rzadko spotykany.
Tula — p. Tuleja; sajdak.
Tuleja, nm., rurka często lejkowata; okucie dolne halabardy, lancy, kopji; rurka u strzemienia, w którą żołnierz jezdny wtykał i o nią opierał dolny koniec kopji, chorągiewki, kiedy jechał konno; rurka z lontem w bombie a. w granacie (fig.).
Tulich, puginał
Tulić, obejmować rękami z pieszczotą, garnąć do siebie, ściskać, przyciskać; t. do piersi, do łona = obejmować płaczącego, rozpaczającego pocieszać, uspokajać; chronić, chować, kulić, podginać; t. ś. do czego, do kogo, garnąć ś., przyciskać ś., dawać ś. ściskać, chronić ś., chować ś.
Tulipan, pers., roślina ozdobna w rozlicznych odmianach, z rodziny liljowatych (fig.).
Tulipanowiec, okazałe drzewo amerykańskie z rodziny bobrownikowatych (f.).
Tulipanowy, odnoszący ś. do tulipana.
Tułacki, Tułaczy, odnoszący ś. do tułacza, stanowiący własność tułacza; nie mający przytułku, dachu nad głową, tułający ś., bezdomny.
Tułacko, Tułaczo, przysł., bez przytułku, bezdomnie, tak jak tułacz.
Tułactwo, tułanie ś., życie tułacze, bezdomne, poza ojczyzną, zb., tułacze, wygnańcy, emigranci.
Tułacz, człowiek, który ś. tuła, człowiek, nie posiadający przytułku, domu własnego, dachu nad głową, nie mający ojczyzny, tułający ś. bez własnej woli po obcych krajach; skorupiak krytodychawkowy z rzędu krótkoogoniastych, długookich.
Tułaczka, tułanie ś., tułanina; kobieta, nie posiadająca przytułku, tułająca ś., bezdomna; życie tułacze, tułactwo.
Tułaczyna, biedny tułacz, tułacz godny litości.
Tułać się, mie mieć przytułku, dachu nad głową, błąkać ś., zmieniać wciąż miejsce pobytu, być na wygnaniu.
Tułanina — p. Tułaczyna — p. Tułaczka.
Tułowitość, otyłość, tusza.
Tułowity, otyły, tłusty.
Tułów, ciało człowieka a. zwierzęcia bez głowy i kończyn, kadłub, korpus.
