Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/126

Ta strona została przepisana.

tkaniny, jako przykrycie głowy (fig.).

Turbanek, tur., ślimak morski z typu szkarłupni, gromady jeżowców (fig.).

Turbator, łć., czyniący zamieszanie, wichrzyciel.

Turbatorka, łć., forma żeńs. od Turbator.

Turbina, łć., koło poziome kształtu ślimakowatego, poruszane strumieniom wody, służące do poruszania machin i przenoszenia siły (f.).

Turbinit, łć., muszla w kształcie śruby.

Turbot, fr., ryba z gatunku bokopływów, płaszcz morski, skarp (f.).

Turbować, łć., niepokoić, przeszkadzać; t. ś., niepokoić ś., troszczyć ś.

Turbulencja, łć., niepokój, troska.

Turczyć, przemieniać w Turka, Turkiem czynić, nawracać na wiarę mahometańską, bisurmanić; t. ś., Turkiem ś. stawać, przechodzić na wiarę mahometańską, bisurmanić ś.

Turczyn, człowiek z Turcji rodem Turek; służący, przebrany za Turka; koń tureckiej rasy.

Turczynek, zdr. od Turczyn.

Turczynka, kobieta z Turcji rodem; klacz tureckiej rasy.

Turecczyzna, kraj, zamieszkany przez Turków; wszystko, co odnosi ś. do Turków, ich mowa, obyczaje i t. d.

Turecki, rodem z Turcji, do Turcji należący, pochodzący z Turcji; goły, jak t. święty = zupełnie goły, nie mający grosza przy duszy; pieprz t.p. Pieprzowiec.

Turf, ang. (törf), murawa, tor wyścigowy, plac gonitw.

Turfici, łć., amatorzy wyścigów konnych.

Turgenja, roślina z rodziny baldaszkowatych.

Turgor, Turgescencja, łc., nabrzmienie, napływ; w bot.: napięcie tkanek roślinnych wskutek ciśnienia wody, pochłanianej przez korzenie; zwiększony dopływ krwi do arterji jakiej części ciała.

Turkaweczka, zdr. od Turkawka; pieszczotliwa nazwa, dawana dziewczynie, kobiecie milutkiej, szczebiotce.

Turkawka, ptak z rzędu gołębiowatych z rodziny gołębi (f.).

Turkofil, łć., przyjaciel, zwolennik Turków.

Turkosi, część wojska francuskiego, tyraljerzy, żołnierze, złożeni głównie z rodowitych mieszkańców Algieru, pod dowództwem oficerów Francuzów.

Turkot, odgłos toczącego ś. po twardej drodze pojazdu; gatunek gołębi; rodzaj kanarka, pięknie śpiewającego, głos tegoż kanarka.

Turkotać, robić turkot, tocząc ś. po twardej drodze.

Turkuć, duży owad z rzędu prostoskrzydłych o przednich łapkach łopatkowatych, bardzo szkodliwy.

Turkus, minerał, kamień szlachetny koloru zielonawo-niebieskiego, kalait.

Turkusik, zdr. od Turkus.

Turkusowy, zrobiony z turkusu; przybrany turkusem a. turkusami: pierścionek turkusowy; koloru turkusu.

Turlej, rozgardjasz, zgiełk, igrzysko: zachód, ambaras, kłopot.