Tymczasowo, przysł., do pewnego czasu, póki się coś, nie zmieni, do czasu.
Tymczasowość, stan czegoś, co ma trwać pewien czas tylko, póki ś. coś nie zmieni.
Tymczasowy, mający trwać tylko pewien czas, póki nie będzie zastąpiony czymś innym.
Tymian, Tymianek, roślina z rodziny wargowatych, macierzanka (fig.).
Tymokracja, gr. forma rządu, oddająca władzę i godności państwowe właścicielom ziemskim i ludziom bogatym, stosownie do oszacowanego ich majątku; oligarchja.
Tymol, gr., olejek aromatyczny, wyrabiany z tymianu przez dystylację, ma własności antyseptyczne.
Tymopatja, gr., choroba umysłowa, obłąkanie.
Tymotka, roślina pastewna z rodziny traw (fig.).
Tympan, Tympanum, gr., kotły u Greków i Rzymian, duży instrument dęty podobny do bębna i tamburyna, ze spodem zaokrąglonym, z wierzchu obciągnięty skórą, używany w orkiestrze i przy uroczystościach religijnych; łuk nade drzwiami, ozdobiony mozajką lub płaskorzeźbą (f.); w anat., część ucha wewnętrznego, bębenek uszny.
Tympanista, gr., grający w orkiestrze na tympanach.
Tyn, Tyna, Tynica, Tyniec, ogrodzenie z gałęzi naokoło domu.
Tyndyrynda, roślina trująca z rodziny psiankowatych.
Tynf, Tymf, dawny pieniądz polski wartości 18 kop.
Tynk, nm., powłoka ścian budynku, zaprawa wapienna, narzucona na nie i zatarta; żart., kosmetyki do malowania twarzy.
Tynka, beczka z wiekiem do przechowywania mąki, kaszy itp.
Tynkal, nazwa boraksu zanieczyszczonego.
Tynkarz, nm., malarz, tynkujący mur.
Tynkować, nm., pokrywać tynkiem ścianę; żart., t. twarz = malować ją.
Tynkowany, nm., pokryty tynkiem; umalowany (o twarzy).
Tynktura, łć., wyciąg spirytusowy z roślin lekarskich; roztwór substancji rozpuszczalnych w spirytusie.
Tynta, wł., ton, barwa obrazu, dobór barw światła i cieni; odcień.
Tyny, norw., wieżyczki, nad szczyt budynku sterczące.
Typ, gr., kształt zasadniczy; wzór, pierwowzór, cecha; przedstawiciel rodzaju, gatunku; postać łącząca w sobie cechy wybitne, dostrzegane mniej wyraziście u mnóstwa innych osobników; w lmn., t-y, czcionki drukarskie.
Typiczny, gr. — p. Typowy.
Typograf, gr., drukarz.
Typografja, gr., drukarstwo.
Typolitografja, gr., drukowanie z odbitek, otrzymanych z pisma lub drzeworytu a. przeniesionych na kamień.
Typolog, gr., znawca, badacz typów, uczący poznawać typy.
Typologja, gr., nauka o typach i ich teorja; nauka o pierwowzorach w Starym Testamencie i ich stosunku do chrześcijaństwa.
Typometr, gr., przyrząd mierniczy, służący do mierzenia liter drukarskich lub oczek czcionek.
Typotelegraf, gr., telegraf elektryczny, drukujący literami.
Typowy, gr., zgodny z jakim ty-
