Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/165

 Ułaszony, grzeczny, układny.

 Ułatwiać, dok. Ułatwić; czynić łatwym a. łatwiejszym, usuwać trudności; załatwiać; u. sobie: usuwać z drogi swojej przeszkody i zawady, żeby spełnić zamiar i dojść do celu; u. ś., stawać ś. łatwym a. łatwiejszym przez usunięcie zawad; u. ś. z kim, z czym, odbyć, załatwić jakąś sprawę, jakąś pracę, powinność i t. p.

 Uławicenie, układ warstw gieologicznych.

 Ułazić, dok. Uleźć; wlokąc ś., leząc, przebyć pewną przestrzeń, leząc, wlokąc, idąc wolno, oddalić ś.; być zdatnym do czego, przydać ś. w braku czegoś lepszego, od biedy ulezie = jest jako tako, dostatecznie, można dać sobie radę.

 Ułoić, nasmarować łojem, powalać, pomazać łojem, wyświechtać.

 Ułomek, część czego odłamana, kawałek ułamany, narzędzie szpiczaste bez końca; coś niedoskonałego; uszczerbek, szkoda; ułomność, wada; chłop nie u. = silny, tęgi, duży, barczysty.

 Ułomić — p. Ułamać.

 Ułomnie, przysł., z pewną wadą, niedokładnie, niedostatecznie, omylnie, niepotrzebnie.

 Ułomność, pewna wada fizyczna, kalectwo, np. garb, kulawość i t. p.; słabość, nieudolność; pewien brak, niedostatek, wada; niedołężność, słabość, bezsilność: u. natury ludzkiej.

 Ułomny, mający wadę ciała, kaleka, np. garbaty, kulawy i t. p.; słaby, niedołężny.

 Ułowić, schwytać, złapać, podejść, oszukać; u. ś., dać ś. schwytać, wpaść w sieć, w matnię; być oszukanym.

 Ułowny, przepowiadający, zapewniający obfity połów: staw u.

 Ułożenie, dokonana czynność układania czego; sposób obejścia ś.,. układ, manjery, postawa, ukształcenie, charakter; u. ś., dokonana czynność układania ś.; umowa.

 Ułożony, którego ułożono, położony, uporządkowany; co do którego nastąpiła ugoda, umowa, omówiony; mający piękny układ, piękne manjery, dobrze wychowany, ukształcony; przyuczony, przyzwyczajony; oswojony, wyuczony: koń, pies u.

 Ułożyć — p. nied. Układać.

 Ułożystość, stopień w społeczeństwie, położenie, stanowisko społeczne.

 Ułożysty, układny.

 Ułów, połów, zdobycz ułowiona.

 Ułuczyć, trafić, strzelając do czegoś z łuku, utrafić z łuku; dokazać swego, dokonać zamiaru.

 Ułuda, to, co nas łudzi; czar, wdzięk, ponęta; coś nieistniejącego, będącego tylko wytworem naszej imaginacji, złudzenie.

 Ułudka, roślina z rodziny szorstkolistnych, ostrzeń.

 Ułudnie, przysł., nierealnie, nieprawdziwie, złudnie, omamiająco, pozornie.

 Ułudny, istniejący tylko w czyjejś wyobraźni, nieprawdziwy, nierealny, mamiący pozorem, złudny.

 Ułudzić, przynęcić podstępnie, zwieść, oszukać.

 Ułupać, odszczepać część od czego, odłupać, odrąbać, pociąć na kawałki; u. ś., odszczepić ś., odłupać ś.

 Ułus, tat., wieś tatarska, kirgiska i t. p., złożona z namiotów; osada stała Kirgizów, Tatarów i innych narodów wschodnich; państwo tatarskie, orda, horda.

 Umacniać, dok. Umocnić; czynić mocnym albo mocniejszym, wzmacniać, krzepić, pokrzepiać; utwierdzać, obwarowywać, fortyfikować; u. ś., mocniejszym się