= pierwiastek parzystego stopnia z wielkości ujemnej.
Urok, urzeczenie, czar, oczarowanie; wdzięk, powab czarujący; rzucić u. = rzucić czary na kogo, oczarować; być pod u-iem czego = pod silnym, ubezwładniającym wolę wrażeniem.
Urokliwy, ulegający urokowi, urzekający, czarujący.
Urolit, gr., kamień moczowy, pęcherzowy (choroba).
Urologja, gr., nauka o moczu, o urynie.
Uron, strata, szkoda, uronienie, krzywda.
Uronić — p. nied. Uraniać.
Urosić, rosą zmoczyć, skropić: u. len=rozesłać go na powietrzu, aby nań rosa działała; wybielić; u. ś., zmoczyć ś. chodząc po rosie, dotykając rosy.
Uroskopja, gr., badanie moczu.
Urost, wieiki wzrost, wielkość, wysokość; dojście do zupełnego wzrostu, urośnięcie^ wyrośnięcie.
Uroszczenie, niesłuszna pretensja.
Urościć, spowodować wyrośnięcie, sprawić, żeby coś urosło, wyhodować, wyrościć; u. pole = nawieźć, nagnoić; uroić, wymyślić, utworzyć, ubrdać co sobie w głowie; mieć pretensję niesłuszną do kogo, do czego.
Uróść — p. nied. Urastać.
Uroślina, to, co urosło.
Urozmaicać, dok. Urozmaicić; niejednostajnym, rozmaitym czynić; wprowadzać pewne zmiany, pewną rozmaitość; u. ś., stawać ś. rozmaitym, niejednostajnym, pełnym rozmaitości.
Uród, urodzenie ś., narodzenie ś., narodziny, to, co ś. urodziło, płód, plon.
Urównać, wyrównać, wygładzić, sprostować.
Urson, zwierzę ssące z rzędu gryzoni, z rodziny jeżozwierzów, żyjące w Ameryce Północnej (fig.).
Urtykacja, chłosta pokrzywami (używana jako lek na znieczulenie albo na niedowładność członków ciała).
Urszulanka, zakonnica reguły św. Augustyna (fig.); w lmn., u-i, zakład naukowy przy klasztorze urszulanek.
Uruchomiać, dok. Uruchomić; nadawać czemu pewien ruch, wprawiać w ruch, puszczać w ruch.
Uruchomić — p. nied. Uruchamiać.
Urumieniać, dok. Urumienić; rumianym czynić, zarumieniać, zrumieniać.
Urumować, usunąć zawady.
Urunieć, uróść nakształt runi, rozkrzewić ś., rozrość s.
Urwa, miejsce, skąd ś. ziemia urwała, urwisko, przerwa, przepaść; bryła ziemi a. skały urwanej, u. a. w lmn. u-y, bitwa, walka, szamotanie ś., targanie ś.; na u-ę = byle jak, byle urwać.
Urwać – p. nied. Urywać.
Urwanie, oderwanie, odjęcie; niezapłacenie całej należności; u. głowy = zamęt, zamieszanie, nawał roboty.
Urwaniec, człowiek, który urwał ś. z szubienicy, szubienicznik, obwieś, łotr.
Urwański, zbójecki, rozbójniczy; urwańska ulica = pełna nieporządku, miejsce niebezpieczne, gdzie napadają i obdzierają; rozgardjasz, gwałt, zamieszanie.
Urwipołeć — p. Urwisz.
Urwis — p. Urwisz.
Urwisko — p. Urwa.
Urwisto, przysł., spadzisto, przepaścisto, stromo.
