Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/189

 Uskwarzyć (się), usmażyć (ś.), upiec (ś.).

 Uskwierać, dolegać, dokuczać.

 Usłać — p. nied. Uściełać.

 Usłonny, dotyczący południowej strony góry.

 Usłuchać, zastosować ś. do czyjej rady, rozkazu, zakazu, napomnienia, okazać mu ś. posłusznym.

 Usługa, pomoc, okazana komu, uczynność, przysługa, uprzejmość; zasługa; usługiwanie: pokój z u-ą = z usługiwaniem; do u-g! = chętny do usługi, powolny, gotów przysłużyć ś., być posłusznym rozkazom, poleceniom i t. d.

 Usługiwać, trudnić ś. posługą, służyć, być posługaczem (posługaczką); być uprzejmym, uczynnym.

 Usłużnie, przysł., z chęcią usłużenia, z gotowością do usług.

 Usłużność, gotowość do usług, chęć usłużenia każdemu, uprzejmość, uczynność.

 Usłużny, skory do usług, chętny do usłużenia każdemu, uczynnym uprzejmy.

 Usłużyć, wyświadczyć komu przysługę, przysłużyć mu ś.; podać mu co, dać mu jaką pomoc.

 Usłyszeć, słuchem zachwycić, dosłyszeć, posłyszeć, dowiedzieć ś.

 Usmarkać się, uwalać ś. smarkiem, smarki mieć pod nosem.

 Usmektać, ubrudzić.

 Usmęcić, zasmucić.

 Usmolić, smołą po wierzchu oblać, smołą powalać, pobrudzić; u. ś., pobrudzić się.

 Usmuknąć, wymuskać, ugładzić.

 Usnadniać, dok. Usnadnić; czynić łatwiejszym, ułatwiać.

 Usnąć p. nied. Usypiać.

 Usnuć, snując wyrobić co, wytworzyć snuciem, uprząść; wymyślić, wymarzyć, zamierzyć, uroić sobie co w głowie.

 Uso (-zo), wł., zwyczaj handlowy; termin wypłaty wekslu, zwyczajem ustalony; u. tara = tara zwyczajowa.

 Uspławniać, czynić spławnym.

 Uspokajać, dok. Uspokoić; spokój przywracać, uśmierzać, usuwać niepokój, łagodzić; u. ś., odzyskiwać spokój, przestawać się gniewać, niepokoić ś., obawiać ś.; u-a ś., wiatr, burza = ucicha, wypogadza się.

 Uspokoiciel, człowiek, który uspokaja.

 Uspokoić — p. nied. Uspokajać.

 Uspokojenie, rzecz. od Uspokoić; stan tego, co ś. uspokoiło, stan człowieka uspokojonego; nabycie spokojności; spokojność, spokój, uśmierzenie, złagodzenie.

 Uspolić się, zespolić (ś.), zjednoczyć (ś.).

 Uspołeczniać, dok. Uspołecznić; zgromadzać w społeczeństwo, łączyć, wiązać węzłami społecznemi, zrzeszać, jednoczyć; czynić zdolnym do życia społecznego, towarzyskiego, kształcić, cywilizować pod względem społecznym; u. ś., nabywać usposobienia do życia towarzyskiego; nabywać przymiotów społecznych; wnikać w potrzeby społeczne; jednoczyć ś. w społeczeństwie, zrzeszać ś.

 Usposabiać, dok. Usposobić; czynić kogo sposobnym, zdolnym do czego; przygotowywać, przysposabiać; budzić w kim taki a. inny nastrój duchowy: u. wesoło, smutno; u. ś., przygotowywać ś., przysposabiać ś, stawać ś. zdolnym, sposobnym.

 Usposobienie, skłonności, temperament, zwyczaj; zdolności, talenty; zmniejszenie odporności organizmu na wpływy szkodliwe, dyspozycja, warunki, czyniące organizm podatnym do przyjęcia choroby; stan duchowy, nastrój.

 Usprawiedliwiać, dok. Usprawiedliwić; uniewinniać kogo, oczysz-