ciele ludzkim, zwierzęcym a. roślinnym, razem wzięte.
Uwodziciel, mężczyzna, który kogo a. co uprowadza, uwodzi, podmawiacz, zwodziciel, oszukaniec, oszust, szalbierz; mężczyzna, który uwodzi niewiasty.
Uwodzić, dok. Uwieść; uprowadzać, odprowadzać, odwodzić na stronę, prowadząc, zabierać z sobą, uprowadzać; oszukiwać, zwodzić; u. niewiastę, pannę = posiąść ją cieleśnie, a potem porzucać; u. ś., oszukiwać ś., mylnie sądząc z powierzchowności, zwodzić ś., łudzić ś. czym, kłamstwo brać za prawdę.
Uwolnić — p. nied. Uwalniać.
Uwolnieniec, wyzwoleniec, usamowolniony.
Uwonnić, uczynić wonnym, wyperfumować, przepełnić wonią.
Uwoskować, Uwoszczyć, powlec, pociągnąć woskiem.
Uwozić, dok. Uwieźć; zabierać na wóz i uciekać z czym, uprowadzać co wozem a. konno; porywać.
Uwój, jakaś rzecz uwita; splot, zwój; rzecz, którą uwijają.
Uwróć, Uwrocie, Uwrót, Uwrot, obrót, zwrot pługiem na końcu pola, miejsce, gdzie pług zawraca; skręt, zakręt; brzeg łąki przyległy polu; rola, pole.
Uwrzeć — p. nied. Uwierać.
Uwspanialić, uczynić wspaniałym a. wspanialszym, uświetnić.
Uwydatniać, dok. Uwydatnić; czynić wydatnym, widzialnym, wyraźnym; u. ś., stawać ś. wydatniejszym, wyraźniejszym.
Uwyraźniać, dok. Uwyraźnić; czynić wyraźnym; u. ś., stawać ś. wyraźnym.
Uwzględniać, dok. Uwzględnić; czynić wzgląd na co, brać co pod uwagę, mieć wyrozumiałość względem czego.
Uwzględnienie, wzięcie czegoś pod uwagę, wzgląd na co, wyrozumiałość względem czego.
Uwziąć się, chcieć koniecznie coś zrobić; osiągnąć, dopiąć, usadzić ś., zawziąć ś., uprzeć ś.
Uzacniać, dok. Uzacnić; czynić zacnym, czcigodnym, uszlachetniać; u. ś., stawać ś. zacnym.
Uzależniać, dok. Uzależnić; czynić zależnym od czego, czynić podległym.
Uzamożniać, dok. Uzamożnić; czynić zamożnym, wzbogacać.
Uzans, łć., zwyczaj przyjęty.
Uzasadniać (się), dok. Uzasadnić (ś.); opierać (ś.) na pewnej zasadzie, na pewnej podstawie, na pewnych dowodach, dowodzić, przekonywać.
Uzbierać, zgromadzić, zebrać, zrywając zebrać, nazrywać, nazbierać; u. ś., zgromadzić ś.: u-o ś. tego = jest wiele.
Uzbrajać, dok. Uzbroić; opatrywać zbroją, przyodziewać w zbroję; zaopatrywać: u. oko szkłem; u. ś., opatrywać ś. w broń, brać ś. za oręż; przygotowywać wojsko; czynić przygotowania do wojny; zaopatrywać ś. w co; u. ś. w cierpliwość, być cierpliwym.
Uzbroić — p. nied. Uzbrajać.
Uzda, przyrząd rzemienny, nakładany na głowę konia, służący do przywiązania go i do umocowania lejc (fig.).
Uzdać, wkładać uzdę, nakładać jarzmo; podbijać, uciemiężać.
Uzdatniać, dok. Uzdatnić; czynić kogo zdatnym do czego; u. ś., stawać ś. zdatnym do czego.
Uzdatniony, zdatny, zdolny, przygotowany dostatecznie do wykonania jakiej roboty.
Uzdeczka, mała uzda.
Uzdolniać, dok. Uzdolnić; czynić zdolnym do czego; u. ś., stawać ś. zdolnym do czego.
