Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/203

 Uzdolnienie, rzecz. od Uzdolnić; przygotowanie ś. dostateczne do czego, zdatność, zdolność.

 Uzdrawiać, dok. Uzdrowić; przywracać komu zdrowie, powracać kogo do zdrowia, leczyć, kurować.

 Uzdrowiciel, człowiek, który uzdrawia.

 Uzdrowić — p. nied. Uzdrawiać.

 Uzdrowisko, miejscowość lecznicza.

 Uzdrowotnić, uczynić jaką okolicę zdrowotną przez oczyszczenie, przez osuszenie bagnisk itp.

 Uzdrowotnienie, poprawienie warunków zdrowia ludzi, przebywających w jakiejś okolicy, mieście, domu i t. p., przez zaprowadzenie lepszego powietrza, ścieków, kanałów, odprowadzających nieczystości, wilgoć i t. p.; asenizacja.

 Uzdzienica, uzdeczka, munsztuk.

 Uzdzieniczy, dotyczący uzdzienicy.

 Uzewnętrzniać, dok. Uzewnętrznić; czynić, że co uwydatni się na zewnątrz, nadawać czemu postać, formę, kształt widzialny; u. ś., przybierać postać, formę widzialną, stawać ś. zewnętrznym.

 Uzębienie, wszystkie zęby u człowieka a. zwierzęcia, razem wzięte.

 Uziajać się, zmordować ś., zmęczyć ś., np. szybkim biegiem, zadyszeć się.

 Uzieleniać, dok. Uzielenić; czynić zielonym, okrywać, ozdabiać zielonością; u. ś., okrywać ś., ozdabiać ś. zielenią.

 Uziębły, który uziąbł.

 Uziębnąć, przeziębnąć, zziębnąć nawskroś.

 Uzłacać, dok. Uzłocić; powlekać złotem, złocić, pozłacać; ozdabiać złotem; u. ś., w złoto ś. stroić, pokrywać ś., powlekać ś. złotem.

 Uzłocić — p. nied. Uzłacać.

 Uznać — p. nied. Uznawać.

 Uznanie, rzecz. od Uznać; przyznanie czego za słuszne i sprawiedliwe; szacunek, poważanie.

 Uznawacz, Uznawca, człowiek, który rozpoznaje co, roztrząsa; sędzia polubowny, pośrednik, rozjemca, arbiter.

 Uznawać, dok. Uznać; u. co = przychodzić do poznania czego, przyznawać co za prawdę, za słuszne; uznaniem stwierdzać, przyznawać, mieć kogo, co za kogo, za co; u. spór = roztrząsać, rozsądzać, sądzić polubownie; u. ś., wchodzić w siebie, upamiętywać ś.; przyznawać ś. do czego, zgadzać ś. na coś względem siebie.

 Uznawca — p. Uznawacz.

 Uznoić, nabawiać znoju, zmęczyć, umordować, znużyć.

 Uzualiści, łć., w dawnej Polsce ci, co grywali do tańca i przy zabawach ludowych.

 Uzuchwalać, dok. Uzuchwalić; czynić kogo zuchwałym, pozwalać komu na zuchwałe postępki; u. ś., dochodzić do zuchwałości, rozzuchwalać ś., ośmielić ś.

 Uzupełniać, dok. Uzupełnić; przyprowadzać do zupełności, dopełniać, kompletować.

 Uzupełnienie, rzecz. od Uzupełniać; to, czym uzupełniają, dodatek uzupełniający, suplement.

 Uzurpacja, łć., bezprawne przywłaszczenie władzy.

 Uzurpator, łć., przywłaszczyciel bezprawny władzy.

 Uzurpować, łć., przywłaszczać sobie niesłusznie władzę, rościć sobie niesłuszną pretensję.

 Uzyskać — p. nied. Uzyskiwać.

 Uzyskiwać, dok. Uzyskać; otrzymywać to, co ś. chciało dostać; osiągać jako zysk, otrzymywać w zysku, pozyskiwać.

 Użalać się, skarżyć ś., utyskiwać, uskarżać się.

 Użalić się nad kim, nad czym, ulitować ś., zlitować ś.