Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/204

 Użąć, zżąć część, ściąć zboże na polu, zebrać plon, użątek.

 Użądlić, żądło w co zapuścić, ukłóć, ukąsić, zranić żądłem.

 Użątek, Użętek, zżęte zboże; obfitość zboża, okazująca ś. przy żęciu; urodzaj, plon zboża.

 Użebrać, żebrząc uzyskać; zebrać, zgromadzić; uprosić, wyprosić, wybłagać.

 Użegać, dok. Użegnąć, Użgnąć; palić, piec.

 Użerać, pożerać część czego; u. ś., opychać ś. pokarmem, najadać ś. piciem; o psach: gryźć ś., kąsać ś.; swarzyć ś., kłócić ś. z kim ząb za ząb, dopominać ś. czego.

 Użęcie, zebranie za pomocą żęcia; zżęcie części a. pewnej ilości czego.

 Użłopać się, napić ś. do syta.

 Użonąć — p. Użąć.

 Użycie, wyzyskanie czego, wyciągnięcie użytku z czego, skorzystanie z czego osiągniętego, z czego posiadanego; spożycie; zabawienie ś., ucztowanie, zajęcie ś. czym aż do przesytu; być w u-u = być używanym; rzecz do u-a =do użytku.

 Użyczać, dok. Użyczyć; dawać, udzielać komu część czego; pożyczać komu czego na czas pewien z obowiązkiem zwrotu; u. ś., oddawać ś. na chwilowe usługi.

 Użyć — p. nied. Używać; wyżyć, pożyć, zostać przy życiu.

 Użyłować, upstrzyć żyłami.

 Użytecznie, przysł., korzystnie, pożytecznie, z pożytkiem dla kogo.

 Użyteczność, właściwość, cecha tego, co jest użyteczne, pożyteczność, korzystność, przydatność.

 Użyteczny, przynoszący pożytek, pożyteczny, korzystny, przydatny.

 Użytek, pożytek, korzyść; używanie, użytkowanie w jakim celu; płód, plon, owoc.

 Użytkować, mieć co w użyciu, obracać na swoją korzyść, wyzyskiwać dla siebie, ciągnąć pożytek z czego, korzystać.

 Użytkowanie, rzecz. od Użytkować; prawo pobierania dochodów bez prawa do własności.

 Użytkownica, forma żeńska od Użytkownik.

 Użytkownik, człowiek, używający jakiej rzeczy, pobierający dochody z jakiej nieruchomości.

 Użytność, użyteczność.

 Użyty, ten, którego użyto; dający ś. użyć; łaskawy, wspaniałomyślny, szczodry.

 Używać, dok. Użyć; obracać na swój użytek, korzystać z czego; robić użytek z czego; obracać na użytek ciała: u. jadła, napoju = spożywać; u. lekarstwa = zażywać; żyć dobrze, wygodnie, dogadzając sobie, nic sobie nie żałując; brać, zasięgać, uciekać ś. do czego: u. czyjeś rady, pomocy; robić z czego użytek dla osiągnięcia jakiegoś celu: u. pewnych środków, sposobów; u. kogo do czego, wyręczać ś., posługiwać ś. kim, posyłać dokąd, by spełnił jakąś czynność w zastępstwie czyimś; skłaniać kogo, zniewalać do czego, zmiękczać prośbą, datkiem i t. p.; okazywać co względem czego, dopuszczać ś. czego: u. litości, okrucieństwa; doznawać, doświadczać: u. wesela, smutku, rozkoszy; użył, jak pies w studni = doznał przykrości; u. ś., być używanym, być w użyciu.

 Używalny, będący w użyciu, służący do jakiegoś użytku.

 Używanie, praktyczne a. nadmierne korzystanie z czego; zabawianie ś., ucztowanie, hulanka.

 Używantes, żart., uczta, biesiada, bankiet, bawienie ś. hulanka.

 Używicić, zaprawić żywicą, powalać żywicą.

 Używić, utrzymać przy życiu, wyżywić; zachować ś. przy życiu.