kształcie walca, np. zwitek papieru, zwój płótna i t. p.
Wałęs, skorupiak krytodychawkowy z rzędu krótkoogoniastych, nadbrzeżnych.
Wałęsa, włóczęga, próżniak.
Wałęsać się, błąkać ś., włóczyć ś., chodzić z kąta w kąt bezczynnie.
Wałka, karawana wozów, czyli maź, naładowanych towarami.
Wałkarczyk, czeladnik wałkarski; syn wałkarza.
Wałkarski, należący do wałkarza, odnoszący ś. do wałkarza.
Wałkarz, rzemieślnik, który bieli płótno, wali sukno, oczyszcza suknie, blecharz, folusznik, pilśniarz; owad tęgopokrywy pięcioczłonkowy, pokrewny chrabąszczowi majowemu, lipczyk (fig.).
Wałkonić, miąć, ugniatać, gnieść, w. ś., łazić z miejsca na miejsce, wałęsać ś., próżnować.
Wałkoń, człowiek, wałęsający ś. z kąta w kąt; wagus, próżniak, gapa, głupiec; nicpoń.
Wałkować, wałkiem przeciągać, rozpłaszczać, równać, wygładzać, czynić rozwlekłym; w. przedmiot = mówić długo, rozwlekle, powtarzając ś. wciąż o tym samym; bić, okładać; w. ś., być wałkowanym; ciągnąć ś. długo.
Wałkowaty, mający kształt wałka.
Wałkownica, prasa wałkarska, stolnica wałkarska; deszczułka dość długa w karby z małym wałkiem, służąca do wałkowania nia bielizny (fig.).
Wałkownictwo, rzemiosło wałkarza.
Wałkowniczy — p. wałkarski.
Wałkowy, dotyczący wałka; podobny do wałka.
Wałołomny, łamiący wały.
Wałostaw, Wałokop, sztuka sypania wałów.
Wałowity, tłusty, jak wał; tęgi, potężny.
Wałowy, odnoszący ś. do wału, ściągający ś. do wału: wieniec w. = udzielany wodzom rzymskim za zdobycie obozu.
Wamborek — p. Węborek.
Wampir, gatunek nietoperza, żywiący ś. głównie owadami i owocami, a w braku właściwego pożywienia wysysający krew ssących, ptaków, a czasem ludzi śpiących (fig.); w podaniach ludu upiór, wysysający krew ludziom i zwierzętom; przen., lichwiarz, człowiek, wyzuwający innych z mienia, jakoby wysysający ich krew.
Wanad, Wanadyn, łć., pierwiastek chemiczny, metal srebrnobiały, bardzo trudno topliwy; niektóre jego związki są używane do pięknego atramentu czarnego, czarnej farby anilinowej, złotego bronzu, do bronzowania.
Wanadynit, rodzaj minerału, barwy żółtej, brunatnej a. czerwonej.
Wandal, Giermanin z plemienia tegoż nazwiska, przen., barbarzyniec, niszczyciel wszystkiego, co napotka, niszczyciel cywilizacji.
Wandalizm, łć., żądza niszczenia wszelkich zabytków oświaty, barbarzyństwo, dzikość.
Wandalski, odnoszący ś. do Wandalów, właściwy Wandalom; dziki, barbarzyński, niszczący oświatę i jej owoce.
Wandel, kara pieniężna, grzywna.
