Slubowany, przyrzeczony ślubem, ślubny.
Ślubowiny (-in), Ślubiny (-in), zaręczyny, zrękowiny; wiano, posag.
Ślusarczyk, nm., uczeń ślusarski, czeladnik ślusarski.
Ślusarka, nm., kobieta, trudniąca ś. ślusarstwem, żona ślusarza; rzemiosło, zajęcie ślusarza, ślusarstwo.
Ślusarnia, nm., warsztat ślusarza; fabryka wyrobów ślusarskich; oddział fabryki, gdzie wykonywają wyroby ślusarskie.
Ślusarski, nm., odnoszący ś. do ślusarza, właściwy ślusarzowi.
Ślusarstwo, nm., zajęcie, rzemiosło ślusarza.
Ślusarz, nm., rzemieślnik, wyrabiający zamki, klucze, okucia do drzwi i okien, drobne części maszyn i t. p.; robotnik w ślusarni.
Śluz, wydzielina gruczołów, zawierających ś. w ogromnych ilościach w błonach śluzowych; płyn ciągnący ś, ukazujący ś. np. na rozkładającym ś. mięsie.
Śluza, nm., — p. Szluza.
Śluzem, przysł., krzywo, na ukos; płazem,, bezkarnie.
Śluzotok, Śluzopłyn, nadmierne, chorobliwe wydzielanie ś. śluzu z błon śluzowych, katar.
Śluzowce, klasa roślin bardzo prostej organizacji, składających ś. z nagiej plazmy, t. zw. plasmodium (fig.), która w okresie rozmnażania ś., przetwarza ś. w kulki brodawkowate, wydzielające, zarodniki (fig.).
Śluzowe (-ego), opłata od śluzy.
Śluzowy, odnoszący ś. do śluzu, złożony ze śluzu, do niego należący; błony ś-e = błony, wyściełające jamę nosową, drogi oddechowe, przewód pokarmowy.
Śluzyny (-yn), okrągłe, gładkie i długie sztuki drzewa, po których plenica kołaczami związana spycha ś. na wodę, łaguny.
Śluźnik, istota śluzowa.
Śmiać się, wydawać śmiech; ś. ś. z kim = bawić ś. z nim wesoło; ś. ś. z kogo, a. z czego = wyśmiewać ś., żartować, szydzić, urągać mu śmiechem; ś. ś. do kogo, a. do czego; uśmiechać ś., śmiechem wyrażać sympatję, życzliwość, miłość i t. p.; oczy mu ś. ś-ą do tego = patrzy na to pożądliwie; ś. ś. z kogo, z czego, cieszyć ś., radować ś.; być zadowolonym z kogo, z czego; śmiej ś. z tego = nic sobie z tego nie rób.
Śmiałek, człowiek śmiały, odważny, nie baczący na niebezpieczeństwo, junak, zuch: ś-ów psy gryzą = zbytnia śmiałość na złe wychodzi; roślina z rodziny traw (fig.).
Śmiałkować, udawać śmiałka, junaczyć.
Śmiałkowstwo, Śmiałkostwo, charakter śmiałka, brawura.
Śmiało, Śmiele, przysł., ze śmiałością, z odwagą, odważnie; z wszelką pewnością, bez ryzyka.
Śmiałość, pewność siebie, odwaga, junactwo, nie baczenie na niebezpieczeństwo, zuchwalstwo; niepospolitość, wielka nadzwyczajność, niezwykłość ucieszająca; mam ś. zapytać ś., prosić o co = uprzejmy sposób zwrócenia ś. do kogo w mowie a. w piśmie.
Śmiały, odważny, junacki, zuchowaty, nieustraszony, zuchwały; ś. za płotem = gdy nie ma niebezpieczeństwa; ś-ym szczęście sprzyja, ś-ym Bóg pomaga = śmiałością wiele można dokazać.
