Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/223

Ta strona została przepisana.

Wątpliwy, ulegający wątpliwości co do którego zachodzi wątpliwość; zwycięstwo w-e = niewiadomo, na którą stronę ś. przeważy.

Wątroba, duży narząd barwy brunatnej, położony w jamie brzusznej po prawej stronie obok żołądka, pod przeponą; w. siarczana = mieszanina związków chemicznych, mianowicie rozmaitych siarków potasu, barwy wątroby.

Wątrobne (-ego), w dawnej Polsce: powinność dostarczania wątrób bydlęcych dla sokołów książęcych.

Wątrobnica, odmiana cynobru — p. Przylaszczka.

Wątrobnik, ryba morska zbliżona z kształtu i koloru do wątroby ludzkiej — p. Przylaszczka.

Wątrobny, Wątrobowy, dotyczący wątroby, odnoszący ś. do wątroby; w-ne ziele = roślina alpejska.

Wątrobowce, klasa roślin, należąca do gromady mchowych, działu rodniowców zarodnikowych (f.).

Wątrobowyp. Wątrobny.

Wątróbka, mała wątroba; mieć kogo na w-ce = mieć do niego pretensję, ansę, nie zapomnieć mu jakiej urazy; mieć co na w-ce = nie zapominać urazy z powodu doznanej krzywdy.

Wątrznik, robak z gromady wewnętrznych, nitkowatych.

Wąwozisty, obfitujący w wąwozy, wądoły.

Wąwóz, wązki albo głęboki wielki parów, wądół, jar; dolina, przesmyk między górami, rów (f.).

Wąza, komórka w plastrze wosku.

Wąziuchny, Wąziutki, bardzo wązki.

Wązki, nie szeroki, nie rozległy wszerz, zajmujący niewiele miejsca wszerz.

Wązko, przysł., nie szeroko, mało miejsca wszerz a. w poprzek; ciasno wszerz, nieprzestronno, nierozlegle w poprzek.

Wązkoliści, mający liście wązkie a. długie.

Wązkonose, małpy Starego świata, mające ogon i wszystkie cztery kończyny jednakowej długości.

Wązkopłetw, ryba koścista skrzelowata, piersiopłetwa, listkowata.

Wązkość, właściwość tego, co jest wązkie, nieszerokość.

Wązwa, owad chrząszczowaty, czterostawny, wryjkowaty.

Wąż, zwierzę kręgowe z gromady gadów, beznogie, o ciele wydłużonym, pokryte łuskami i tarczami, o języku długim, wysuwalnym, na końcu rozdwojonym, znajduje ś. w licznych gatunkach i odmianach, np.: w. wodny (f.), w. morski (f.), w. koralowy (fig.); zły duch, szatan, kusiciel; człowiek chytry, przebiegły, zły, zdradliwy, niewdzięczny, szkodliwy; działo bardzo długie z małym otworem; rura długa, spiralnie skręcona, w różnych maszynach, przyrządach naukowych i t. p., wężownica; długa kiszka u sikawek; jeden z gwiazdozbiorów na północnej półkuli; chować węża w zanadrzu = za dobrodziejstwa otrzymywać niewdzięczność, być niewdzięcznym, przygotowywać zdradę; ma w-a w kalecie, w kieszeni = jest skąpy, nieużyty.