Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/224

 Wbić — p. nied. Wbijać.

 Wbiec — p. nied. Wbiegać.

 Wbiegać, dok. Wbiec, Wbiegnąć; biegnąc wchodzić, dostawać ś. do środka czego; wchodzić szybko; biec z miejsca niższego na wyższe.

 Wbieżeć — p. nied. Wbiegać.

 Wbijać, dok. Wbić; bijąc, uderzając zagłębiać co w co, wtykać, wpychać biciem; uderzając, bijąc nasadzać na co, nabijać, przybijać: w. na pal, na krzyż: w. co komu w uszy = ciągle mu mówić, aby zapamiętał: w. komu co w ręce = zmuszać do wzięcia; w. komu ćwiek, klin w głowę = nabawiać kłopota, zadawać pewną trudność; w. co komu w głowę, w pamięć, do mózgu = powtarzając zmuszać do zapamiętania, wrażać, wpajać; w. co sobie w głowę = starać ś. zapamiętać, narzucać sobie jakąś myśl natrętną.

 Wbrew, przyim., wprost przeciwnie czemu, na przekór czemu, pomimo co.

 Wbrodzić — p. Webrnąć.

 Wbrzeże, przylądek; zatoka.

 Wbudowywać, dok. Wbudować; w gotową budowę wstawiać jeszcze inną, a. część jaką.

 Wcale, przysł., zupełnie, całkowicie, ze wszystkim, zgoła; nieźle, dobrze, jak należy, niczego sobie; w. nie = zupełnie nie.

 Wcedzać, dok. Wcedzić, cedząc wpuszczać co do czego.

 Wcharkać, dok. Wcharknąć; charkaniem wciągać w usta, w gardło.

 Wchlebiać, dok. Wchlebić; wcielać (ś.) w chleb; pochlebstwem wmawiać co w kogo, przyznawać komu co pochlebnego; w. ś., starać ś. przypodobać.

 Wchłaniać, dok. Wchłonąć; wbierać, wsysać, wciągać w siebie; jeść a. pić łapczywie; przyjmować w siebie, wrażać sobie w umysł.

 Wchłanianie, wsysanie pokarmów w przewodzie kiszkowym.

 Wchłonąć, Wchłonić — p. nied. Wchłaniać.

 Wchodowy, służący do wchodu, odnoszący ś. do wejścia.

 Wchodzić, dok. Wejść; idąc przenikać wewnątrz czego, iść aż do środka czego; w. w co, stawać ś. czymś, przechodzić w co, stawać ś. udziałem czego: w. w zwyczaj, w modę, w mniemanie, w nałóg, w przysłowie; w. w co, zapuszczać ś., wdawać ś. w co, należeć do czego, zajmować ś. czym gorliwie; dochodzić czego, badać początek, przyczynę czego, zgłębiać co, roztrząsać, rozpamiętywać, rozważać, dociekać; zwracać uwagę, zważać; w. w siebie, zastanawiać ś. nad własnym postępowaniem, nad sobą samym; w. z kim w co, zawierać z nim umowę, układać ś., umawiać ś., porozumiewać ś., wdawać ś. w interesy z kim; w. w co, do czego, być używanym do czego, jako jedna z części składowych, stanowić część jakiejś mieszaniny a. związku chemicznego; z niższego miejsca przedostawać ś. na wyższe, wschodzić, wznosić ś., iść pod górę: w. na schody, na górę; słońce w-dzi.

 Wchodzień, człowiek, który wszedł dokąd, przychodzień.

 Wchód, ruch człowieka a. innej istoty, przedostającej ś w głąb, wewnątrz czego, wchodzenie; miejsce, otwór, którym ś. wchodzi dokąd, wejście, brama, wrota, drzwi, furtka, przedpokój, przedsionek.

 Wciąć — p. nied. Wcinać.

 Wciągać, dok. Wciągnąć; ciągnąć wewnątrz czego, do środka czego, przepuszczać w środek czego; przen., namawiać, skłaniać do współuczestnictwa w jakiej sprawie, zwłaszcza złej, wplątywać, wikłać w co; przen., wkładać, wprawiać, przyzwyczajać, wdrażać; ciągnąc przenosić z niższego miejsca na wyższe; nakładać na