Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/226

człowieku: mogący używać wczasu; zamożny, bogaty.

 Wczelak, motyl dzienny z rodziny powszelatków, malwowiec.

 Wczesność, wygoda, dogodność, udogodnienie; rozkosz, rozkoszność; czas właściwy, pora dogodna, sposobność nadarzająca ś., zręczność nastręczająca ś.; czas wczesny, nie późny.

 Wczesny, dokonywany, odbywający ś, we właściwym czasie, o dogodnej porze; przypadający nie za późno, dość wcześnie; za wczasu, wcześnie dojrzewający, rychlej, niż inne gatunki: w. owoc, zboże; w. ptaszek = człowiek, wcześnie wstający; w. dowcip = właściwy, zręczny.

 Wcześnie, przysł., w sposobnej porze, we właściwym czasie = za wczasu, nie za późno; pierwej niż coś innego = rano.

 Wcześniuchny, Wcześniutki, bardzo wczesny.

 Wczłowieczać, dok. Wczłowieczyć, wcielać w postać ludzką; podnosić do godności człowieka.

 Wczołgiwać się, dok. Wczołgnąć ś.; czołgając ś., przedostawać ś, wkradać ś., wciskać ś., włazić.

 Wczołgnąć się — p. nied. Wczołgiwać ś.

 Wczora, Wczoraj, przysł., w dniu, który był przed dzisiejszym, dnia poprzedniego.

 Wczorajszy, pochodzący z dnia, poprzedzającego dzisiejszy, zdarzony w dniu minionym; jesteśmy w-i = należymy do przeszłości, ja nie w. = żyję nie od dnia wczorajszego, żyłem już dość długo na świecie; w-ego dnia szuka = szuka rzeczy niepodobnej do znalezienia.

 Wczuć się — p. nied. Wczuwać ś.

 Wczuwać się, dok. Wczuć się; uczuciem wnikać w co, poznawać co za pomocą czucia, wgłębiać ś., przejmować ś.

 Wczyniać się za kim, wstawiać ś.

 Wczytać się — p. nied. Wczytywać się.

 Wczytywać się, dok. Wczytać ś.; czytając coraz dalej jaką książkę, artykuł, rozprawę, poznawać coraz bardziej myśl pisma, wnikać w treść czego.

 Wćwiczyć (się), przyuczyć (ś.), wdrożyć (ś.) do czego, wprawić (ś.), włożyć (ś.) w co.

 Wdać – p. nied. Wdawać.

 Wdal, W dal, przysł., w daleką przestrzeń, w punkt daleki, do miejsca odległego.

 Wdały, ładny, piękny.

 Wdarcie się, wejście gwałtowne, dostanie ś, przebojem do jakiego miejsca.

 Wdawać, dok. Wdać; namawiać, skłaniać kogo do udziału w czym, wciągać, wplątywać w co; w. ś., mieszać ś. do czego, brać w czym udział, wtrącać ś. do czego; przyplątywać ś., przystępować: wdała mu ś. gangrena = dostał jej; w. ś. z kim, wchodzić z nim w stosunki, przyjaźnić ś., zadawać ś., wstępować w związki, porozumiewać ś.; w. ś. w co, oddawać ś, czemu z zapałem, całą duszą; w. ś. w kogo, być do niego zupełnie podobnym pod względem cielesnym a. duchowym, być nieodrodnym względem kogo; w. ś. z kim w rozmowę = zaczynać rozmawiać, prowadzić ją, dyskutować.

 Wdąć — p. nied. Wdymać.

 Wdech, wdychanie, wciągnienie powietrza w płuca.

 Wdepnąć — p. Wdeptać; w. w co = wdać ś. w jaką niedobrą sprawę i być przez to narażonym na przykrość, na stratę.

 Wdeptać — p. nied. Wdeptywać.

 Wdeptywać, dok. Wdeptać, depcąc, stąpając, wchodzić w co; stawać nogą na czymś nieczystym i uwalać ś.; depcąc wtłaczać, wgnia-