pięknie wyrabiane wyroby garncarskie, czarne i błękitne, z wypukłemi białemi ozdobami.
Wegietabilja, łć., rośliny, pokarmy roślinne.
Wegietacja, łć., wzrost roślin, życie roślin, roślinność.
Wegietarjanin, łć., jarosz, zwolennik żywienia ś. pokarmami roślinnemi.
Wegietarjanizm, łć., żywienie ś. wyłącznie pokarmami roślinnemi, jarstwo.
Wegietarjański, łć., dotyczący wegietarjanizmu, jaroszowski.
Wegietować, łć., rosnąć, wzrastać; żyć z dnia na dzień, wlec żywot.
Wegnać — p. nied. Wganiać.
Wehabici, Wahabici, sekta mahometańska.
Wehemencja, łć., gwałtowność, natarczywość, zapalczywość, gniew.
Wehikuł, łć., pojazd, wóz.
Wej!, wykrz., oznaczający ukazywanie, zwracanie czyjejś uwagi na co; patrz!, oto!, ot!
Wejrzeć, Wglądnąć, nied. Wglągać; na kogo, na co, spojrzeć, rzucić okiem na co, zwrócić wzrok na co, zwrócić uwagę; w. w co, zajrzeć, skontrolować, sprawdzić; spojrzeć łaskawie, przyjąć co łaskawie; spojrzeć z politowaniem, zmiłować ś, zlitować ś.
Wejrzenie, spojrzenie, wglądnięcie, zajrzenie w co, np. w interesy, w zarząd; kontrola, sprawdzenie czego; wyraz wzroku, wyraz twarzy; wygląd, powierzchowność.
Wejście, otwór, przez który ś. wchodzi, furtka, wierzeje, drzwi, brama, wchód.
Wejść — p. nied. Wchodzić.
Wekiera, maczuga z wielką gałką, nabitą żelaznemi kolcami.
Weksa, Weksacja, łć., dręczenie, dokuczanie, drażnienie.
Weksel, nm., wymian, piśmienne zobowiązanie ś., napisane w formie przez prawo handlowe ściśle przepisanej, wypłacenia osobie drugiej lub na zlecenie tejże osobie trzeciej oznaczonej kwoty, w oznaczonym czasie i miejscu; w. ciągniony a. trasowany — p. Trata; w. dęty = weksel grzecznościowy; w. domicylowany = weksel, w którym wskazane jest mieszkanie, gdzie wypłata ma być dokonana; w. prosty albo suchy, jest zobowiązaniem pomiędzy dwiema tylko osobami, przyczyni ta, na której zlecenie jest wystawiony, może upoważnić osobę trzecią do odbioru należności; w. prima, w. secunda, w. tercja, jest to jeden i ten sam weksel, wystawiony w kilku egzemplarzach: w. sola — p. Sola weksel: w-u kurs — p. Kurs wekslu; w. na kolei żelaznej: zwrotnica, służąca do obrotu i skierowania parowozu, wagonów z jednych szyn na drugie (fig.); w. demolicyjny — p. Demolicyjny.
Wekslarnia, nm., miejsce, gdzie zamieniają papiery wartościowe na gotówkę a. przeciwnie, a. pieniądze krajowe na zagraniczne i odwrotnie; kantor wekslowy, bankowy, bank.
Wekslarski, nm., odnoszący ś. do wekslarza.
Wekslarz, nm., człowiek, zajmujący ś. zamianą papierów wartościowych na gotówkę a. pieniędzy zagranicznych na krajowe i odwrotnie za pewną opłatą.
Wekslować, nm., zmieniać, wymieniać; na kolei żelaznej, w tramwajach: nastawiać zwrotnicę, by wagony weszły na pewną linję.
Wekslowy, nm., dotyczący wekslu: prawo w-e; kantor w. = wekslarnia; zdolność w-a = prawo wystawiania wekslów.
