Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/23

Ta strona została przepisana.

Smiat, pniak z pszczołami.

Śmiech, szereg skurczeń odruchowych mięśni twarzowych, połączony z urywanemi i szybko po sobie następującemi wydechami, oraz z właściwą intonacją głosu, wywołany bodźcami fizjologicznemu (np. łaskotki), a. częściej duchowemi (np. radość, wesołość, poczucie komizmu, szyderstwo i t. p.); szyderstwo, drwina, żart bolesny, kpinki, pośmiewisko, drobiazg, rzecz śmiechu warta, fraszka, bagatela; wybuchać ś-em = zaczynać śmiać ś.; ś. mię bierze = chce mi ś. śmiać; mnie nie do ś-u = wcale nie jestem wesoły, raczej smutny, mam kłopoty, zmartwienie; tobie do ś-u, a mnie do zdechu = tobie chce ś. śmiać, a mnie płakać; z ś-u wielkiego poznać głupiego = tylko głupi człowiek śmieje ś. bez przyczyny i umiarkowania; to ś-u warte = to śmieszne, błahe, marne, nędzne; ś. sobie z kogo stroić = wyśmiewać ś. z niego; w ś. co obracać = pozbawiać charakteru poważnego; na ś. = na pośmiewisko; na ś. wystawiać = ośmieszać; parskać, pękać, rwać, zrywać boki ze ś-u = zanosić ś. od ś-u, śmiać ś. głośno, serdecznie, bez opamiętania; pobudzać do ś-u = rozśmieszać; wszyscy w ś. = roześmiali ś.; powstał ś. = zaczęto ś. śmiać.

Śmiechliwy, uśmiechający ś. łagodnie.

Śmiechotwórca, człowiek, rozśmieszający innych, śmieszek.

Śmiechotwórstwo, pośmiewisko.

Śmiechowisko, przedmiot śmiechy; pośmiewisko.

Śmieciarka, kobieta, przebierająca śmiecie dla wyszukiwania w nich rzeczy cenniejszych, gałganiarka; przen., nędzarka, łopatka do, śmieci.

Śmieciarz, mężczyzna, przebierający śmiecie w poszukiwaniu rzeczy cenniejszych, gałganiarz; człowiek, wywożący śmiecie z podwórek; człowiek, robiący nieporządek, zaśmiecający; przen., nędzarz; autor pism nie mających żadnej wartości.

Śmiecić, rozsypywać, rozrzucać co nieporządnie, w niewłaściwe miejsca, rozsypywać śmiecie, zanieczyszczać.

Śmiecie (-ci), rzeczy, które ś. wymiata, wyrzuca, jako niepotrzebne, odpadki; przen., wyrzutki społeczeństwa, zgręzy społeczne, szumowiny; wracać ś. na stare ś. = na dawne miejsce zamieszkania, w strony rodzinne; każdy pan na swoich ś-ach = u siebie w domu każdy ś. może rozporządzać; każdy kur na swoich ś-ach śmielszy = każdy jest śmielszy u siebie w domu.

Śmieciówka, owad z rzędu dwuskrzydłych, muchowatych.

Śmiecisko, kupa śmieci, gnoju, śmietnik.

Śmiecisty, pełen śmieci, zaśmiecony.

Śmieciuch, człowiek nieporządny, gnojek, nięchluj.

Śmieciucha, Śmieciuszka, Pośmieciuszka, ptak śpiewający stożkodzioby z rodziny skowronków (fig.), dzierlatka.

Śmieć, ośmielać ś., odważać ś., mieć śmiałość, mieć odwagę, być zuchwałym.

Śmiele, przysł.p. Śmiało.

Śmielecp. Śmiałek.

Śmierciodajny, dający śmierć, zabójczy.

Śmierciogroźny, Śmierciogrozy, grożący śmiercią.

Śmierciolotny, Śmiercionośny, Śmiercionoszy, niosący śmierć.

Śmierciopłatny, nabywany z narażeniem życia.

Śmierciorodny, Śmierciorody,