Węglić, paląc zamieniać co w węgiel.
Węglik, związek chemiczny węgla z innym jakim pierwiastkiem: w. krzemu, w. wapnia.
Węglowiec, — p. Antracyt.
Węglowisko, miejsce w lesie, gdzie wypalają węgiel, a. gdzie go dawniej wypalano.
Węglowodan, związek węgla, wodoru i tlenu, np. cukier, krochmal, guma i t. p., wodan węgla.
Węglowodór, jeden z licznych związków węgla z wodorom: etan, metan, benzyna, parafina, nafta i t. d.
Węglowy, ściągający ś. do węgla, z węgla zrobiony, do węgla przeznaczony, w którego skład wchodzi węgiel: kwas w., p. Węglany; w-a formacja = pokłady ziemi, zawierające węgiel.
Węgłosz, roślina z rodziny węgłoszowatych.
Węgłoszowate, rodzina roślin wodnych z rzędu mirtowych.
Węgorek, drobna glista obła, żyjąca w wodzie, w cieście, klajstrze i pasorzytująca na roślinach, martwik.
Węgornia, skrzynia w wodzie do przechowywania żywych węgorzy, sadź na węgorze.
Węgornica, larwa młodych minogów.
Węgorz, ryba rzeczna koścista miękkopłetwa z postaci podobna do węża (fig.); w. elektryczny — p. Strętwa (fig.).
Węgorzosum, ryba koścista brzuchopłetwa, sumowata.
Węgorzowaty, podobny do węgorza.
Węgorzownica, ryba koścista, z wężowatych.
Węgorzowy, odnoszący ś. do węgorza, przyrządzony z węgorza.
Węgorzyca, rodzaj małej rybki, podobnej do węgorza.
Węgorzyna, mięso z węgorza.
Węgrowacieć — p. Wągrowacieć.
Węgrowaty — p. Wągrowaty.
Węgry — p. Wągr.
Węgrzyn, człowiek rodem z Węgier; przednie wino węgierskie.
Węgrzynek, chłopiec rodem z Węgier; hajduczek, ubrany po węgiersku; koń rasy węgierskiej.
Wętu — p. Krętu wętu.
Węza, plaster woskowy w ulu bez miodu.
Węzeł, miejsce pogrubione, powstałe z przewiązania a. ze splecenia nici, sznurków, powrozów itd.; supeł, krąg, splot, zwój; trudność, rzecz, trudna do zrobienia, pytanie, trudne do rozwiązania: w. gordyjski = zadanie, którego niepodobna spełnić, trudność nie do przezwyciężenia; związek duchowy między ludźmi: w. przyjaźni, w. miłości, w. małżeński; pewna ilość przedmiotów, związana razem w chustę, prześcieradło i t. p., toboł, tłumok, supeł; w. dramatu, powieści = wypadek, od którego rozpoczyna ś. właściwa akcja, założenie; w medyc., twarda, chorobliwa nabrzmiałość gruczołowa; w gieol., miejsce, z którego rozchodzą ś. pasma gór w różne strony; w. kolejowy = stacja, z której rozchodzą ś. linje kolejowe w różne strony; w bot., miejsce na łodydze, z którego wyrasta liść; w astr., punkt przecięcia drogi jakiejś planety a. księżyca z płaszczyzną ekliptyki; w żeglarstwie; miara drogi, przebytej przez okręt = 15½ metrom; w fiz., punkt nieruchomy między falami wodnemi; podobny punkt między falami drgającego gazu; podobny punkt między falami głosowemi; w fizjol., skupie-
