Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/241

 Wgonić — p. nied. Wgnajać.

 Wgościć się — p. nied. Wgaszczać się.

 Wgotowywać, dok. Wgotować; gotować razem; gotując, warząc, umniejszać, wygotowywać.

 Wgradzać, dok. Wgrodzić; grodzić co wewnątrz czego; grodząc wkraczać w co, grodząc płot, wplatać co w niego; w. ś., stawiając sobie płot, parkan, zajmować część sąsiedzkiego pola; przen., wdzierać ś. w cudzą własność, przywłaszczać ją sobie.

 Wgramolić się, gramoląc ś., przedostać ś. dokąd, wleźć z trudnością dokąd, zwłaszcza na miejsce wyższe.

 Wgrążać, dok. Wgrążyć; zapuszczać w głąb, pogrążać, zanurzać; w. ś., wpadać w głąb, pogrążać ś., zanurzać ś.

 Wgrążyć — p. nied. Wgrążać.

 Wgrodzić — p. nied. Wgradzać.

 Wgryzać się, dok. Wgryźć ś.; gryząc co, dostawać ś. do środka czego; wjadać ś., wżerać ś.; wejść głęboko w co: w. ś. w umysł, w sumienie = zapaść głęboko.

 Wgryzek, owad z rzędu tęgopokrywych.

 Wgryźć się — p. nied. Wgryzać ś.

 Wgrzebać — p. nied. Wgrzebywać.

 Wgrzebywać (się), dok. Wgrzebać (ś), Wgrześć (ś.); grzebiąc, kopiąc usuwać (ś.) w głąb czego i przysypywać (ś.); zagrzebywać (ś.), wkopywać (ś.), zakopywać (ś.).

 Wgważdżać, dok. Wgwoździć; wbijać, wtłaczać gwóźdź.

 Wgwoździć — p. nied. Wgważdżać.

 Wgwożdżenie, rzecz., od Wgwoździć; w anat., spojenie dwu kości przez wejście wypukłości jednej we wklęsłości drugiej.

 Whisky, ang., (uiski), wódka ze zboża, żytniówka; jednokonny otwarty powozik z wysokim siedzeniem dla powożącego.

 Wiać, Wiewać, dok. Wionąć, Wiewnąć; o powietrzu, o gazach wogólności: odbywać ruch, dąć, dmuchać, powiewać; poruszać ś., chwiać ś. z wiatrom w różne strony, powiewać; lecieć, pędzić z wiatrem, unosić ś., umykać skąd tak szybko, jak wiatr wieje; w. czym, poruszać miarowo, chwiać, wahać, potrząsać; w. zboże = podrzucać je szuflą pod wiatr dla odłączenia ziarna od plew; patrzeć, skąd w. wieje = iść za prądem chwili w celach karjery osobistej, schlebiać osobom wpływowym.

 Wiada, wiadomość; wiadomo; nie w. = niewiadomo.

 Wiaderko, zdr. od Wiadro.

 Wiadomca, Wiadomiec, osoba świadoma czego, kompetentna.

 Wiadomie, przysł., wiedząc o czym, zdając sobie sprawę z czego, świadomie.

 Wiadomo, przysł., jest wiadomość o czym, coś jest rzeczą znaną, nietajną; w. czynić = podawać do wiadomości powszechnej, ogłaszać.

 Wiadomość, znanie czego, znajomość pewnej rzeczy, powzięta nauką, studjami; doniesienie, wieść, nowina; podawać do w-i = donosić, ogłaszać, zawiadamiać, publikować.

 Wiadomy, o którym wszyscy wiedzą, o którym wiadomo wszystkim, znany powierzchnie; przychodzę do ciebie w w-ym interesie = o którym wiesz.

 Wiadro, naczynie drewniane a. blaszane z kabłąkiem do wody a. innego płynu; naczynie obejmujące do trzech a. czterech garncy do wyciągania wody ze studni; miara płynu, różna w różnych państwach.

 Wiadrowy, dotyczący wiadra, zawierający w sobie wiadro objętości.