przekreślona dla oznaczenia krótkości; nuta prosta raz w-a = o połowę krótsza od niewiązanej; dwa razy w-a = o połowę krótsza od raz wiązanej i t. d.
Wiązarek, dar na imieniny a. urodziny, wiązanie; wiązka.
Wiązeczka, mała wiązka.
Wiązek, sztuka drzewa, służąca do wiązania krokwi, a. na podporę do nich.
Wiązik, młody, mały wiąz.
Wiązka, pewna ilość przedmiotów kształtu podłużnego, razem związanych, pęk, pęczek, snop, wiązanka; w. słomy, chróstu, kwiatów, drzewa, flaków; miara ilościowa, zawierająca różną ilość sztuk: od 10 i wyżej; w-ki naczyniowe = organy roślin wyższych, po których przenoszą ś. soki roślinne, szkielet rośliny, łyko drzewne (fig.).
Wiązkowiec, rodzaj włóknistego grzyba.
Wiązkowy, podobny do wiązki; korzeń w. u roślin = mający kształt wiązki, złożony z wielu pojedyńczych korzeni, wyrastających z łodygi.
Wiązowate, drzewa i krzewy z szeregu roślin rozdzielnopłatkowych, z rzędu pokrzywowych,
Wiązowiec ogończyk, motyl z rodziny oboczaków, z podrzędu motylowców.
Wiązowy, ściągający ś. do wiązu; zrobiony z drzewa wiązu.
Wiązówka drewnica, motyl z rodziny drewnicówek, z podrzędu nocnicówek.
Wibracja, łć., drganie dźwięków przy wydawaniu głosu, szybkie wahanie ś.
Wibrjon, łć., rodzaj wymoczków i bakterji o kształcie wydłużonym (fig.).
Wibrować, łć., dygotać, trząść ś., drgać, wahać ś. szybko; kręcić ś. wkoło.
Wibryzm, łć., sposób malowania, polegający na nakładaniu grudek i prążków, aby światło, czepiając ś. wypukłości, drgało za każdym ruchem oczu widza.
Wice- łć., dosł. na miejsce, zamiast, zastępczo; przy tytułach; zastępca.
Wiceadmirał, dowodzący flotą, stopniem niższy od admirała.
Wicedyrektor, zastępca dyrektora.
Wicekanclerz, zastępca kanclerza.
Wicekról, zastępca króla, namiestnik kraju.
Wiceminister, pomocnik ministra, zastępca ministra.
Wiceprezes, zastępca prezesa.
Wiceprezydent, zastępca prezydenta.
Wiceregens, zastępca regensa.
Wicesgerent, namiestnik królewski w księstwie Mazowieckim, wojewoda mazowiecki.
Wicher, silny, gwałtowny wiatr, wiejący równocześnie w różnych kierunkach; kręcący ś. w kółko; miejsce, gdzie sierść na koniu odwraca ś. w przeciwnym kierunku od ogólnego układu na całej skórze; podobne miejsce na głowie u człowieka; choroba drzew leśnych, narośl na gałęziach; człowiek niespokojnego charakteru i gwałtownego temperamentu; koń, mający na sobie wicher.
Wichlarz, tylna część buta.
Wichrować — p. Wichrzyć.
Wichrowatość, skręcanie ś., wykręcanie ś. drzewa; przybieranie postaci nierównej, powyginanej, skręconej; niespokojność, awanturniczość, burzliwość.
Wichrowaty, owiewany wichrami; burzliwy, awanturniczy, niespokojny; poskręcany, wyginający ś., powyginany; koń w. = mający
