sierść w niektórych miejscach odwróconą od właściwego kierunku; drzewc w-e = skręcone, powyginane od wiatru.
Wichrzyciel, Wichrzyłeb, człowiek niespokojny, burzliwy, wichrzący, wprowadzający zamęt, podburzający, warchoł.
Wichrzyć, wiać gwałtownie; wywoływać zaburzenia, nieporządki, buntować ś., burzyć ś.; wprowadzać zamęt, podburzać.
Wichrzyłeb — p. Wichrzyciel.
Wichura, silny wicher, burza połączona z wichrem.
Wicina, duży statek wodny do przewozu zboża, pływający po Niemnie do Prus — p. Wić.
Wiciokrzew, krzew południowo-europejski z rodziny przewiertniowatych, lonicera (fig.).
Wiciokrzewka przegibka, motyl z rodziny prościnek z podrzędu sówek.
Wiciokrzewowate, rodzina roślin dwuliściennych z rzędu marzanowatych, przewiertniowate.
Wiciokrzewowy, odnoszący ś. do wiciokrzewu, zrobiony z wiciokrzewu.
Wicionogi, grupa skorupiaków morskich, osiedlających ś. na skałach, palach, okrętach, małżach, rakach, walach i t. p.
Wiciowaty, podobny do wici.
Wiciowce, mikroskopijnie drobne pierwotniaki, zbliżone do wymoczków, lecz zamiast rzęs mające biczyki (fig.).
Wiciowy, odnoszący ś. do wici, podobny do wici.
Wicynalny, łć., gminny, wiejski, sąsiedni; w-a kolej = droga żelazna poboczna, podrzędna, służąca do użytku pewnej okolicy, łącząca wsie, zakłady fabryczne, kopalnie itp. z główną linją kolejową; w-ne drogi = drogi poboczne, łączące z sobą wsie, nie będące drogami pocztowemi ani krajowemi.
Wić, splatać dwa pasma a. więcej, skręcać, pleść, plotąc łączyć; zwijać, nawijać na co; w. na swoje motowidło = odwracać co na swoją korzyść; idzie jakby wianki wił = łatwo, bez trudu; w. ś., kręcić ś., owijać ś., obwijać ś., osnuwać ś. dokoła czego, przybierać różne kształty łamane; snuć ś., biegać, latać w różne strony, kręcić ś.; w. ś. w głowie, w pamięci = stawać w myśli, w pamięci, ale niewyraźnie, stawać ciągle w oczach, narzucać ś. natarczywie wyobraźni; być knowanym, układać ś. w myśli, w głowie, być zamierzanym.
Wić, gałąź długa, cienka i giętka; kółko w kształcie powroza, skręcone z giętkiej gałązki; w lm., wici, listy królewskie, wzywające szlachtę na pospolite ruszenie, tak nazwane z tego powodu, że w dawniejszych czasach były obnoszone na wiciach; część pługa, łącząca przód z tyłem; w. winna — p. Winorośl; kręcić wici = wykręcać ś., uciekać ś. do wybiegów.
Wid, skr. — p. Widymata.
Wid, w wyraż.: ni w-u, ni słychu = ani widać, ani słychać; widmo, upiór, strach.
Widać, można widzieć, zobaczyć, pokazuje ś.; zdaje ś., prawdopodobnie, niezawodnie, bez wątpienia.
Widelcowy, dotyczący widelca, w kształcie widelca, grabiasty.
Widelec, narzędzie stołowe w kształcie widełek, do przytrzymywania jadła na talerzu przy krajaniu i do przenoszenia go z talerza do ust, grabki.
Widelnica, owad prostoskrzydły barwy brunatnej spokrewniony z jętką (fig.).
