Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/252

popędliwa, dokuczliwa, kłótnica, herod-baba.

 Wieja, burza w zimie, zawieja, zawiejka, śnieżyca.

 Wiejacz, człowiek, który wieje, który wianiem oczyszcza zboże z plew.

 Wiejaczka, Wiejadło, łopata a. szufla do wiania zboża.

 Wiejadło — p. Wiejaczka.

 Wiejalnia, maszyna rolnicza do oczyszczania zboża z plew, wialnia, młynek.

 Wiejski, dotyczący wsi, mieszkający na wsi, należący do wsi, pochodzący ze wsi: gospodarstwo w. = rolne, gospodarz w.; właściwy wsi, prosty, nieobłudny, niewytworny: kawa w-a = z dobrą śmietanką i bułeczkami w domu pieczonemi; po wiejsku = w sposób właściwy wsi, z prosta, bez zbytniej wytworności, niewymuszenie.

 Wiek, pewien przeciąg czasu; ookres naturalny życia ludzkiego: w. niemowlęcy, dziecięcy, młodzieńczy, dojrzały, przejściowy i starczy; okres życia człowieka od urodzenia aż do chwili obecnej; czas, w którym ktoś żył a. żyje: w. cesarza Augusta, w. Ludwika XIV; wiek Zygmuntowski w Polsce = czasy Zygmunta I, Zygmunta II Augusta i Zygmunta III Wazy; stulecie, okres stu lat = przeciąg 100 lat: w-i starożytne, w-i średnie, w-i nowe; w. piąty przed Chrystusem, dwudziesty po Chrystusie; jedna z epok, na które poeci starożytni dzielili czas istnienia ziemi i jej mieszkańców: w. złoty, srebrny, miedziany, żelazny; w lm. w-i, czas bardzo długi, nieograniczony, wieczność: do końca w-ów, po wszystkie w-i, na w-i w-ów = na zawsze; od w-ów = od bardzo dawna; przed w-i = bardzo dawno; w-i nie widzieliśmy ś. = od niepamiętnych czasów; człowiek już w w-u podeszłym = stary; w. mię gniecie = starość dolega; uczczą cię w-i przyszłe = przyszłe pokolenia; złoty w. literatury = epoka jej największego rozkwitu.

 Wiekiera, gatunek małża, żyjącego na wybrzeżach morskich, z podgromady cewiaków.

 Wieko, wierzchnia połowa skrzyni, kufra, pudła, trumny i t. p.; wierzch, otwierana przykrywa, przykrywka, pokrywa.

 Wiekopomnie, przysł., w celu pamiętania o tym przez całe wieki, pamiętnie na wieki.

 Wiekopomny, godny wiecznej pamięci, na zawsze, na wieki pamiętny, który przeszedł a. przejdzie w pamięci wieków potomnych, znakomity, sławny.

 Wiekować, trwać przez wieki, przez wieczność całą, żyć, trwać, przebywać, pozostawać gdzie przez czas bardzo długi.

 Wiekowy, ściągający ś. do wieku, do przeciągu czasu; odbywający ś. raz na wiek, na stulecie; trwający stulecie a. całe stulecia, długotrwały, odwieczny; o człowieku: podeszły w lata, stary; dotyczący wieka, do przykrywy.

 Wiekuistość, wieczne trwanie, wieczność istnienia, wieczystość.

 Wiekuisty, trwający, istniejący przez wieki, wieczysty, wieczny.

 Wiekuiście, przysł., bez końca w czasie, wiecznie, wciąż, nieustannie.

 Wielbiciel, człowiek, który wielbi, uwielbia, który oddaje cześć; w. kobiety = zwolennik jej cnót, zalotnik, miłośnik.

 Wielbicielka, kobieta uwielbiająca kogo a. co.

 Wielbić, uznawać za godnego uwielbienia, chwalić, podnosić kogo aż do czczenia go, do oddawania mu czci; ze czcią wychwalać, wysławiać; uwielbiać; w. Boga = oddawać Mu cześć boską, modlić ś. do Niego.