Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/264

mawiać, podżegać, podbechtywać do czego; w. co za sobą = powodować co, być przyczyną czego, ciągnąć co za sobą; w. wał, mur, rów = wznosić, sypać, kopać, prowadzić; w. ród = wyprowadzać, pochodzić od kogo; w. żywot, w. czas = pędzić, spędzać; w. rozmowę = rozmawiać; w. spór, kłótnię, proces = toczyć; w. wojnę = wojować; w. oczami = rozglądać ś. dokoła, przypatrywać ś. bacznie; w. ś., prowadzić ś. nawzajem; walczyć, pasować ś., brać ś. za łby; powodzić ś., zdarzać ś.

 Wieśniacki, Wieśniaczy, należący do wieśniaka, właściwy wieśniakom; wiejski, wioskowy.

 Wieśniactwo, tryb życia i obyczaje wieśniaków; zbior., ogół wieśniaków, wieśniacy.

 Wieśniaczka, mieszkanka wioski, kobieta, mieszkająca na wsi, włościanka, chłopka; szlachcianka wiejska, ziemianka.

 Wieśniaczo, przysł., w sposób właściwy wieśniakom, po wiejsku, po chłopsku.

 Wieśniaczy — p. Wieśniacki.

 Wieśniak, człowiek, mający na wsi swoją posiadłość, trudniący się rolą, włościanin, mieszkający stale na wsi, kmieć; właściciel majątku ziemskiego, obywatel, szlachcic, ziemianin, rolnik.

 Wieśny, odnoszący ś. do wsi a. do życia wiejskiego, wsi właściwy, wioskowy.

 Wietek, motyl z rodziny bielinków, z podrzędu dniowców.

 Wietnica, izba, gdzie odbywają się wiece, ratusz.

 Wietnik, skorupiak krytodychawkowy, długoogoniasty, przegięty.

 Wietrzeć, ulegać częściowemu rozkładowi chemicznemu wskutek działania powietrza; tracić na wadze wskutek ulatniania ś. niektórych cząstek.

 Wietrzenie, rzecz, od Wietrzyć; w. skał, minerałów = rozkładanie ś. ich i rozpadanie pod wpływem powietrza, wody i gazów.

 Wietrznia, miejsce, wystawione na prądy powietrzne, miejsce przewiewne pod dachem.

 Wietrznica, trąba powietrzna; kobieta płocha, lekkomyślna, pusta, trzpiotka; roślina — p. Zawilec.

 Wietrznie, Wietrzno, przysł., gdy wiatr wieje, chłodnawo, przewiewnie; jak wietrznik, jak lekkoduch; lekkomyślnie.

 Wietrznik, pędziwiatr, lekkomyślnik, trzpiot; lekkoduch; w kopalni, w piecu, w dachu otwór dla przepuszczania powietrza; chorągiewka na dachu, wskazująca kierunek wiatru.

 Wietrzno – p. Wietrznie.

 Wietrzność, nadmiar wiatrów; lekkomyślność, płochość, trzpiotowatość.

 Wietrzny, w którym wieją silne wiatry: dzień w.; mający styczność z wiatrem, poruszany siłą wiatru: młyn w.; ospa w-a = choroba wysypkowa o lekkim przebiegu; ruchomy, jak powietrze, mający charakter wiatru; lekki a. szybki, jak wiatr; przen., płochy, lekkomyślny, pusty; znikomy, nietrwały, przelotny; w. pies = mający dobry węch.

 Wietrzyć, wystawiać na działanie wiatru, świeżego powietrza; usuwać zaduch, przewietrzać; węchem śledzić, dochodzić; w. ś., być wystawionym na wiatr; przewietrzać się.

 Wietrzyk, mały wiatr.

 Wietrzysto, przysł., wietrzno.

 Wietrzysty, wietrzny.

 Wietszeć — p. Wiotszeć.

 Wiew, wianie, ruch, ciąg powietrza, powiew wiatru.

 Wiewać — p. Wiać.

 Wiewiór, wrzód weneryczny, szankier.