Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/27

Ta strona została przepisana.

kulka z śniegu; rodzaj ciasteczka z jajek, mąki i cukru.

Śnieżno, przysł., przy opadaniu a. po opadzie śniegu; z obfitością śniegu; śnieżnobiało.

Śnieżno-biały, biały, jak śnieg.

Śnieżny, obfitujący w śnieg; ś-a zima; czas ś. = gdy śnieg pada w obfitości; pokryty śniegiem, śnieżysty; Najśw. Marji P. Ś-ej = święto kościelne d. 5 sierpnia.

Śnieżyca, śnieg, padający w wielkiej ilości przy silnym wietrze, huragan śnieżny, zadymka, zawierucha śnieżna, zawieja; rodzaj wysypki białego koloru; bot., roślina z rodziny amarylkowatych, o kwiatach dzwonkowatych.

Śnieżyć, o śniegu: padać, spadać, sypać ś.; lśnić ś. śnieżną białością.

Śnieżysty, obfitujący w śnieg, śnieżny; pokryty śniegiem; biały, jak śnieg.

Śpiać, pośpieszać; ś. za kim = biec za kim; mieć wolny czas.

Śpiący, ten, któremu chce się spać, który śpi; senny, ospały; cichy, spokojny, nieruchomy; siedmiu braci ś-ych = ludowa nazwa święta siedmiu braci męczenników dnia 10 lipca.

Śpiączka, pragnienie snu, senność, senliwość; chorobliwe pragnienie snu; długi chorobliwy sen; ś. śmiertelna = sen wieczny, śmierć; we ś-i = we śnie.

Śpica, Szpica, nm., w wojsku: awangarda.

Śpichlerski, nm., dotyczący śpichlerza.

Śpichlerz, budynek gospodarski, w którym przechowują zboże w ziarnie (f.); kraj, mający dobre urodzaje, będący dostarczycielem zboża innym krajom.

Śpichlerznik, nm., człowiek, zawiadujący śpichlerzem, szafarz.

Śpichlerzny, nm., odnoszący ś. do śpichlerza.

Śpichlerzyk, nm., mały śpichlerz.

Śpiczak, młody jeleń, jeszcze bezrogi; chłopiec, któremu zaczynają ś. puszczać wąsy i broda; chłystek, smarkacz.

Śpiczastyp. Szpiczasty.

Śpić, usypiać.

Śpiech, pośpiech.

Śpiesznie, Śpieszno, przysł., z pośpiechem, pośpiesznie, szybko.

Śpiesznik, pająk płucowaty, przędący.

Śpieszność, pośpiech, prędkość, skwapliwość.

Śpieszny, pośpieszny, skwapliwy, śpieszący ś.; nagły, gwałtowny, pilny, nie cierpiący zwłoki.

Śpieszyć, udać ś. dokąd szybko, podążać z pośpiechem, pędzić; ś. za kim = ścigać, gonić kogo; ś. ś., prędko co robić, kwapić ś., uwijać ś. z robotą; udawać ś. dokąd z pośpiechem; mieć coś pilnego do załatwienia; mieć przed sobą blizki termin, w którym trzeba stawić ś. gdzie; o zegarku: pokazywać późniejszą godzinę, niż jest istotnie.

Śpiew, przeciągły harmonijny głos ludzki, zmieniający ś. stosownie do melodji i rytmu; sztuka śpiewania, nauka śpiewania: lekcja ś-u, uczyć ś. ś-u; utwór muzyczny, przeznaczony do śpiewania, pieśń; wykonanie takiego utworu przez jednego śpiewaka, zespół a. chór; śpiewność, melodyjność, harmonijność; głos harmonijny, wydawany przez niektóre ptaki, a czasem i inne zwierzęta, np. koniki polne, żaby; utwór poetycki, liryczny, ułożony zwrotkami, zawierający bez-