Winogrodniczy, dotyczący winogrodnika a. winogrodniczki.
Winogrodnik, Winnicznik, człowiek, pielęgnujący winorośle, właściciel winnicy.
Winogron, Winogrono, grono winne.
Winogronowy, dotyczący winogron, z nich tłoczony; błona w-a =jedna z błon ocznych.
Winolistny, pełen liści winnych, z kształtu podobny do liści winnych.
Winomierz, przyrząd do określania ilości alkoholu w winie.
Winomiód, napój powstały ze zmieszania wina z miodem, hipokras.
Winonośny, na którym rośnie winograd cz. winne grona.
Winopilca, Winopijca, Winopój, pijący dużo wina, pijak.
Winoprzedawca, kupiec, sprzedający wino, winiarz.
Winorodny, wydający wino, winonośny.
Winorośl, krzew pnący z rodziny winoroślowych, dający znane jagody winne, winograd (fig.).
Winoroślik, motyl z rodziny sfinksów, z podrzędu zmierzchnikowców.
Winoroślowy, dotyczący winorośli; pochodzący z winorośli; w lm., w-e, rodzina roślin dwuliściennych z rzędu kruszynowych, krzewy czepne, zaopatrzone w wąsy.
Winosiarczan, ogólna nazwa solnych związków, w których skład wchodzi kwas winosiarczany.
Winować, skazywać na karę pieniężną — p. Winić.
Winowajca, człowiek, który został uznany za winnego, który popełnił jakąś winę, przestępca, zbrodniarz.
Winowajczyni, forma ż. od Winowajca.
Winowaty, winny.
Winowiciowate — p. Winorośle.
Winszować, nm., życzyć, składać życzenia; wyrażać komu radość z powodu jego powodzenia.
Winszowne (-ego), podarek, składany przy powinszowaniu, wiązanie.
Winszowny, nm., dotyczący powinszowania.
Wint, ros., rodzaj gry w karty: wist z licytacją.
Wińsko, kiepskie, liche, niesmaczne wino.
Wio!, wykrz., używany przez woźniców dla zachęcenia koni do ruszenia a. do pośpiechu.
Wiochna, dziewczyna wiejska, ładna wiejska dziewoja; dziewczyna z klasy inteligientnej o typie wiejskim.
Wiokać, wołać wio! popędzając konie.
Wiola (Viola), wł., rodzaj skrzypiec, altówka (fig.).
Wiolacja, łć., zhańbienie, znieważenie, zgwałcenie, pogwałcenie.
Wiolencja, łć., gwałtowność, porywczość, przemoc, gwałt, krzywda wyrządzona komu przez nadużycie siły.
Wiolin, wł., strona prawa klawjatury, obejmująca 4 oktawy.
Wiolinista, wł., skrzypek.
Wiolinowy, wł., dotyczący wiolinu; w. klucz = klucz skrzypcowy, klucz g, znak na pięciolinji, pokazujący, gdzie się znajduje g dwukreślne.
Wiolonczela, wł., instrument muzyczny smyczkowy większy od skrzypiec o 4 strunach, o tonie miękkim, głębokim (fig).
