Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/275

Ta strona została przepisana.

gałgan; zbliżanie ś. ku końcowi, schyłek, ubytek.

Wiotki, dający ś. łatwo zginać, giętki, elastyczny; nie mający mocy, nietęgi, słaby; w-a kibić = cienka.

Wiotkość, właściwość tego, co jest wiotkie, giętkie, co nie ma mocy, bezsilne, cienkie.

Wiotszeć, stawać ś. wiotchym, zdzierać ś., niszczyć ś.; stawać ś. słabym, kruchym, wątleć.

Wiotszyć, robić wiotchym.

Wiór, cienka warstewka drewna, wychodząca np. z pod hebla, z pod siekiery; heblowina, strużyna, drzazga, trzaska; gdzie drwa rąbią, tam w-y lecą = gdzie jest walka, tam muszą być ofiary; w cudzym domu drwa rąbią, a do nas w-y lecą = cierpimy za cudze winy.

Wiórek, zdr. od Wiór.

Wiórki złote, roślina z klasy paproci, stonogowiec.

Wiórowaty, Wiórkowaty, podobny do wiórów.

Wipa, maszyna wojenna do wyrzucania kamieni.

Wir, fr., kręcenie ś. w kółko, odmęt; zamieszanie; szybkie, gwałtowne falowanie wody wokoło jakiegoś punktu, sięgające aż do dna, obrót; w. powietrza = spotkanie ś. prądów powietrza, dążących od biegunów ku równikowi i od równika ku biegunom.

Wirak, owad z rzędu tęgopokrywych, krętaczek (fig.).

Wircauz, nm., dom gościnny, karczma, oberża, zajazd.

Wirch, wierzchołek, szczyt góry, skały.

Wirczyk, zwierzę typu pierwotniaków z gromady wymoczków, worticella, lanuszka (fig.).

Wirek, mały wir; w lm., w-i rząd robaków z gromady płazińców(f.).

Wirgacja, w gieologji, rózgowate rozchodzenie się fałdowych pasm gieologicznych.

Wirginik, gatunek tytuniu.

Wirginja, gatunek cygar.

Wirować, fr., kręcić ś. w kółko na miejscu; krążyć, obracać ś. około czego a. wokoło siebie.

Wirowato, fr., kręcąc ś. w koło jednego punktu, jakby wir, koncentrycznie, dośrodkowo.

Wirowaty, fr., podobny do wiru, kręcący ś., krążący w kółko w jednym miejscu.

Wirowy, fr., podobny do wiru, kręcący ś. koło swej osi: ruch w. = obrotowy; taniec w. = polegający na obrotach kołowych; polka, walc, oberek, tańczone wirując w koło; wyrwa w-a = zagłębienie kotlinowate w skorupie ziemskiej, wytworzone ruchem obrotowym wody, wywołanym spotkaniem ś. dwu przeciwnych prądów wodnych; dziura w-a = zagłębienie cylindryczne w skale, powstałe wskutek tego, że kamienie lub głazy u stóp wodospadów kręcą ś. ustawicznie w kółko, t. zw. kotły a. garnki olbrzymów.

Wirozub, Wierozub, gatunek ryby, spokrewnionej najbliżej z karpiem.

Wirówka, przyrząd, dający za pomocą działania siły odśrodkowej szybki ruch obrotowy, centryfuga (fig.).

Wirszyk, Wirszynek, mały, nizki wirch.

Wirt, Wyrt, wir, odmęt.

Wirtualny, łć., potencjalny; w-na prędkość = prędkość teoretyczna,