Wiwisektor, łć., człowiek, robiący wiwisekcją.
Wiwisepultura, łć., pogrzebanie żywcem.
Wiwjanit, minerał o drobnych kryształach w kształcie igiełek a. włosów, używany do wyrobu niebieskiej farby.
Wiza, wł., poświadczenie urzędowe, np. na paszportach.
Wizerek, fr., celownik u strzelby na lufie blizko zamku; mała płytka z wcięciem na końcu lufy, przez które się patrzy na cel (fig.).
Wizerunek, nm., portret, rysunek albo malowidło wyobrażające jaką osobę, jaki przedmiot; wzór, model, np. rysunku.
Wizja, łć., widzenie, przywidzenie, urojenie, złudzenie zmysłowe.
Wizjer, nm., spuszczona zasłona u hełmu (fig.).
Wizjoner, fr., mający przywidzenia, złudzenia.
Wizjonerka, fr., forma ż. od Wizjoner.
Wizjonerstwo, fr., urojenie, że się miewa wizje; wiara we własne obcowanie z duchami zmarłych z siłami nadprzyrodzonemi; kierowanie się pojęciami urojonemi; usiłowanie urzeczywistnienia zamiarów niemożliwych.
Wizmut — p. Bizmut.
Wizorjum, łć., cel, punkt obserwacyjny.
Wizować, łć., kłaść wizę, potwierdzać, poświadczać; celować, mierzyć do celu.
Wizykatorja — p. Wezykatorja.
Wizyta, fr., odwiedziny; pójść z w-ą = pójść do kogo w celach uprzejmości lub stosunków towarzyskich; oddać w-tę = pójść wzajemnie w powyższym celu; w. lekarska = przybycie lekarza do domu chorego; odwiedziny urzędowe dla przekonania się o stanie czego, lustracja, wizytacja.
Wizytacja, łć., zwiedzanie, odwiedzanie, oglądanie; robienie wizyty urzędowej dla przekonania się o stanie czego.
Wizytator, łć., zwiedzający z urzędu zakłady naukowo lub klasztory, dobra ziemskie i t. p. dla przekonania się o ich stanie.
Wizytka, fr., zdr. od Wizyta; zakonnica reguły Nawiedzenia Najśw. Marji Panny; w lm., kościół a. klasztor tych zakonnic.
Wizytkowski, fr., należący do Wizytek.
Wizytować, fr., odbywać wizytację, zwiedzać instytucję dla przekonania się o jej stanie; składać wizytę, odwiedzać.
Wizytowy, fr., odnoszący ś. do wizyty, używany podczas wizyt: w. ubiór = ubiór strojniejszy, przywdziewany, gdy ś. idzie z wizytą; w. bilet = karteczka z kartonu, z wypisanym na niej imieniem, nazwiskiem, tytułem, godnością, niekiedy także z adresem.
Wja- — p. Wia-.
Wjachać — p. Wjechać.
Wjadać się, dok. Wjeść się; gryząc co, wgryzając ś. w co, dostawać się wewnątrz czego, wpijać ś., wgryzać ś., zachodzić głęboko, przenikać.
Wjarzmiać, dok. Wjarzmić; wprzęgać do jarzma, wkładać do zaprzęgu, przymuszać, przyniewalać, przyzwyczajać do jarzma, do niewoli.
Wjazd, wjeżdżanie wozem, konno wgłąb czego, do środka czego, jadąc; dostawanie ś. wewnątrz czego; miejsce, którędy ś. wjeżdża dokąd: brama, wrota, wierzeje, aleja, droga wjazdowa; najazd, wtargnięcie, napad.
