Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/28

pośredni wyraz jakiegoś uczucia, pieśń; ś. historyczny = utwór poetyczny epicki, ułożony zwrotkami, opowiadający o jakimś doniosłym zdarzeniu historycznym; łabędzi ś. = ostatnia, przedzgonna prąca artysty, poety.

 Śpiewacki, Śpiewaczy, odnoszący, ś. do śpiewaka a. śpiewaków.

 Śpiewaczek, mały śpiewak, sympatyczny śpiewak.

 Śpiewaczka, kobieta śpiewająca, umiejąca pięknie śpiewać; kobieta, uprawiająca śpiew zawodowo, artystka opery, operetki, biorąca udział w koncertach (ś. estradowa), w przedstawieniach kabaretowych i t. p.

 Śpiewać, o ludziach: wydawać tony muzyczne za pomocą głosu; wykonywać głosem utwór muzyczny, harmonijny; o ptakach, o konikach polnych, świerszczach, żabach itp.: wydawać głos im właściwy; ś. kogo = głosić czyjąś sławę, wysławiać kogo; uwieczniać kogo, co w utworze poetyckim, np. w poemacie, w epopei, opiewać; deklamować, recytować śpiewnie; cienko ś., ś. Tadeuszka = być w ciężkim położeniu, mieć kłopoty; inaczej teraz ś-a = spokorniał, spuścił z tonu; na czyim wózku jedziesz, tego piosnkę ś-aj = trzeba starać ś. przypodobać temu, od kogo ś. zależy; niebawem będziemy musieli jego piosnkę ś. = robić to, co on zechce; wysoko cenić, podawać cenę wygórowaną.

 Śpiewające, podrząd ptaków wróblowatych.

 Śpiewająco, przysł., śpiewając; przen., z wszelką łatwością, bez trudu.

 Śpiewak, człowiek śpiewający; artysta, uprawiający śpiew zawodowo: ś. operowy, operetkowy, estradowy, kabaretowy; mężczyzna, umiejący pięknie śpiewać; poeta; ptak a. inne stworzenie śpiewające; rodzaj wielkiej armaty, kartauna.

 Śpiewalnia, miejsce, gdzie się uczą śpiewać, szkoła śpiewu.

 Śpiewalny, dający ś. łatwo wyśpiewać.

 Śpiewanie, rzecz. od Śpiewać; sztuka śpiewania, śpiew.

 Śpiewanina, liche śpiewanie, śpiew ladajaki.

 Śpiewanka, piosnka, śpiewka.

 Śpiewka, piosenka.

 Śpiewliwy, śpiewny.

 Śpiewnie, przysł., harmonijnie, melodyjnie.

 Śpiewnik, książka, zeszyt, zawierający różne śpiewy bez nut lub z nutami, melodjami.

 Śpiewność, charakter śpiewny czego, melodyjność, harmonijność, muzyczność, dźwięczność, podatność do wyśpiewania.

 Śpiewny, łatwy do śpiewania, melodyjny, harmonijny, muzyczny, dźwięczny.

 Śpiewywać, często śpiewać.

 Śpik, sen, śpiączka, senność; ś. mię zmorzył = zachciało mi ś. spać; człowiek ospały, niedbały.

 Śpikanard — p. Szpikanard.

 Śpikulec — p. Szpikulec.

 Śpioch, człowiek, któremu ciągle chce ś. spać, który lubi długo spać; ospalec, leniuch, próżniak, leń.

 Śpiocha, forma ż. od Spioch.

 Śpioszek, zdr. od Śpioch.

 Śpioszka, zdr. od Śpiocha.

 Śpiż, ogólna nazwa aljażów o rozmaitym składzie, z przewagą miedzi, bronz; zbior., działa, armaty, dzwony.

 Śpiża, śpiżarnia; strawa, żywność, zapasy spożywcze, prowjant.

 Śpiżarka, Śpiżarenka, zdr. od Śpiżarnia.

 Śpiżarni (-ego), człowiek, zawiadujący śpiżarnią, szafarz.

 Śpiżarnia, budynek a. komora chłodna, przeznaczona na skład