nym na długim drzewcu i rękojeścią do trzymania (fig.).
Włócznica, motyl z rodziny sówek, z podrzędu nocnicówek.
Włócznik, bronownik; żołnierz, uzbrojony włócznią; ryba morska miecznik.
Włócznisko, drzewce włóczni; ogromna włócznia.
Włóczny, odnoszący ś. i służący do wleczenia; włóczący ś., włóczęgowski, tułaczy; uzbrojony we włócznię; włókowy.
Włóczyć, ciągnąć po ziemi w różnych kierunkach, wlec, taszczyć; wodzić, oprowadzać po różnych miejscach; w. ziemię = bronować; w. sieć, włók = ciągnąć przez wodę dla złowienia ryb; w. ś., ciągnąć ś., wlec ś. w różnych kierunkach; chodzić z trudnością, wlokąc nogi; chodzić, jeździć po rozmaitych stronach i miejscach bez wyraźnego celu, uczęszczać po miejscach podejrzanych.
Włóczydło, narzędzie do włóczenia; roślina wodna z rodziny baldaszkowatych (fig.).
Włóczykij, włóczęga, wagabunda, powsinoga.
Włók, Włok, sieć rybacka, którą dwóch ludzi wlecze po wodzie, brnąc, a. siedząc w łódkach, mały niewód; sieć na zwierza.
Włóka, miara powierzchni gruntu, w dawnej Polsce w różnych miejscowościach różnych rozmiarów, dziś = 30 morgom, łan; pole uprawne, zabronowane; w. a. w lm. w-i, rodzaj dawnych saneczek; włóczęga, powsinoga, wogabunda; kobieta włócząca, ś. nierządnica.
Włókienko, zdr. od Włókno.
Włókita, Włokita, Włókieta, człowiek włóczący ś., włóczęga; włóczenie ś., włóczęgostwo, tułaczka.
Włóknica, mały grzybek włóknisty.
Włóknik, substancja, powstająca w krzepnącej krwi, w kształcie delikatnych włókienek, fibryna; w. roślinny = substancja, z której składają ś. włókna roślinne.
Włóknistość, przymiot tego, co jest włókniste.
Włóknisty, mający w sobie wiele włókien, obfitujący we włókna.
Włókno, każda rzecz, ciągnąca ś, jak nić, pasmo, kosmyk; w fizjol., cienkie, długie komórki a. ich grupy, z których utworzone są organy w ciele zwierzęcym: mięśnie, więzy, ścięgna, i w roślinnym: wiązki naczyniowe; cienki pojedyńczy szew; pajęczyna; w. latające = babie lato.
Włóknorost, gatunek porostu, mech grzywiasty.
Włóknowaty, mający kształt włókna, włóknisty.
Włókowy, zawierający włókę, zajmujący przestrzeń włóki.
Włudzać, dok. Włudzić; łudząc, nęcąc, namawiając, skłaniać kogo do czego; w. co: namową, zachętą, pochlebstwem, wmawiać w kogo co, narzucać mu jakie uczucie, wmuszać co w kogo łudząc; zwabiać kogo w zasadzkę; w. ś., wkradać ś. w czyjeś serce, pochlebstwem zyskiwać czyjąś przyjaźń, przychylność, zręcznie zjednywać go sobie; w. miłość w kogo = wzbudzać w nim miłość, przymilając ś.
Włudzić — p. nied. Włudzać.
Włus, tat., osada tatarska, ułus.
Włusianin, mieszkaniec włusa, Tatar.
Wmaczać, Wmoczyć, całkiem zanurzyć w płynie.
Wmagać się, wdzierać ś. gwałtem.
Wmarzać, dok. Wmarznąć; być otaczanym ze wszystkich stron przez zamarzający płyn, marznąć.
