Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/290

cona na wewnątrz, do kręgosłupa.

 Wnęt, Wnęta, ponęta, przynęta, powab, czar.

 Wnętne (-ego), ponęta, wabik.

 Wnętny, ponętny, nęcący.

 Wnętrz — p. Wnętrze.

 Wnętrze, przestrzeń, objęta ze wszystkich stron powierzchniami jakiego przedmiotu; to, co znajduje ś. w tej przestrzeni, wewnętrzna część czego.

 Wnętrzniak, pasorzyt, zamieszkujący ciało innych zwierząt i żywiący ś. ich krwią, przyjmowanym przez nich pokarmem itd.

 Wnętrznica, błona, wyściełająca wnętrze serca.

 Wnętrznik, roślina z gromady porostów.

 Wnętrzność, część wewnętrzna czego; przen., treść, istota, zasada czego; w lm., w-i, ogólna nazwa narządów trawiennych, zawartych w jamie brzusznej ludzi i zwierząt, trzewa, jelita.

 Wnętrzny — p. Wewnętrzny.

 Wniebomkły, śpieszący do nieba. r.

 Wniebownieśny, wzniesiony, wzięty do nieba.

 Wniebowstąpienie, wstąpienie Chrystusa do nieba po Zmartwychwstaniu; święto, ustanowione przez Kościół na pamiątkę tego zdarzenia w 40-y dzień po Wielkiej nocy.

 Wniebowzięcie, wstąpienie N. Marji Panny do nieba; święto, przez Kościoł katolicki na cześć tego zdarzenia ustanowione, w d. 15 sierpnia.

 Wniebowzięty, wzięty do nieba; przen., uszczęśliwiony, uradowany.

 Wnieść — p. nied. Wnosić.

 Wniewolać, dok. Wniewolić; wmuszać.

 Wnijść, wejść.

 Wnik, wązki otwór, ciasne przejście, kanalik; siatka, sidło na ptaki; przen., pęta, więzy, okowy, matnia.

 Wnikać, dok. Wniknąć; przenikać, przedostawać ś. w głąb, wewnątrz czego, przez ciasny otwór, przesiąkać; przen., zagłębiać ś. w co, zgłębiać co, zapoznawać ś. z czym gruntownie, roztrząsać co bliżej, przekonywać ś. o istocie czego.

 Wnikły, wgłębiony.

 Wniknąć — p. nied. Wnikać.

 Wnikomy, szybko, nieznacznie chwytający, chwytny, usidlający.

 Wniosek, posag, wnoszony przez żonę mężowi, wiano; myśl, projekt, przedstawiony do rozważenia i zadecydowania, propozycja, przełożenie: w. do prawa, do uchwały; w logice: myśl nowa, którą wyciągamy z dwu znanych i stwierdzonych myśli, zwanych przesłankami, konkluzja; w mat., prawda, którą wyprowadzamy z twierdzenia; w dawnym prawodawstwie polskim: akt, zapisany przez jednę ze stron w księdze hipotecznej.

 Wnioskodawca, podający wniosek, projektodawca.

 Wnioskodawczyni, forma żeńska od Wnioskodawca.

 Wnioskować, wyprowadzać z czego wniosek, wnosić.

 Wnioskowanie, wyprowadzanie z czesro wniosku za pomocą rozumowania, wnoszenie z czego.

 Wniście — p. Wejście.

 Wniść — p. Wejść.

 Wniwecz, przysł., w nic, w nicość, doszczętnie, do szczętu, całkiem, zupełnie; w. obrócić = zniszczyć, zburzyć całkiem, zniweczyć.

 Wnosić, dok. Wnieść; nieść, zanosić co w środek czego, przynosić, wprowadzać, ściągać; przen., przynosić jako posag, wiano; przynosić, dawać jako dochód; wpła-