Wojewódzki, odnoszący ś., należący do województwa; dziejący ś., istniejący w województwie.
Województwo, urząd, władza, tytuł wojewody; okrąg, pozostający pod zwierzchnictwem wojewody w dawnej Rzpltej; mieszkańcy województwa, okrąg Królestwa Polskiego, odpowiadający późniejszej gubernji; zbior., wojewoda z żoną.
Wojłok, tat., ordynarny, gruby i szorstki filc, używany na dery, chodniki, do owijania kotłów parowych i in., napojony roztworem smołowym, służy do krycia dachów.
Wojłokowy, tat., zrobiony z wojłoku.
Wojna, okres walk pomiędzy dwoma państwami między zerwaniem stosunków dyplomatycznych a zawarciem pokoju, na który składa ś. szereg przemarszów, bitew, potyczek i t. p., walka orężna między dwoma państwami; w. zaczepna = polegająca na napadzie, w. odporna = polegająca na odpieraniu nieprzyjaciela; w. zewnętrzna = z innym państwem a. narodem, w. domowa a. wewnętrzna = krwawa walka stronnictw i ich przywódców, rewolucja; w. podjazdowa = polegająca na trapieniu nieprzyjaciela ciągłemi niespodziewanemi napadami; wieczna w. w domu = swary, kłótnie, nieporozumienia; w. gazeciarska = polemika gazet.
Wojować, prowadzić wojnę, walczyć; w. co = zdobywać drogą wojny, zbrojną ręką; pustoszyć ogniem i żelazem, niszczyć w czasie wojny; przen., kłócić ś., spierać ś., toczyć spór, polemizowac.
Wojownica, Wojowniczka, kobieta waleczna, kobieta, walcząca o pewne ideały, pewne zasady, starająca ś. wprowadzić je w życie, bojowniczka.
Wojowniczy, waleczny, skłonny, pochopny do wojny pełen animuszu wojennego; skłonny do walki, do zwady, awanturniczy, zawadjacki.
Wojownik, żołnierz, rycerz, bohater, woj; bojownik.
Wojowny, wojowniczy.
Wojsiłka, owad z gromady żyłkoskrzydłych, o ciele wysmukłym i długich wązkich skrzydłach, głowa zakończona pyszczkiem prostopadłym (fig.).
Wojski, w dawnej Polsce urzędnik, którego obowiązkiem było zachowywać spokój i bezpieczeństwo w województwie, ziemi a. powiecie, w zastępstwie kasztelana, po wyruszeniu szlachty na pospolite ruszenie.
Wojsko, zbiór żołnierzy pieszych i konnych, oraz artylerji, wyćwiczonych i zorganizowanych do obrony kraju w razie potrzeby, armja.
Wojskowo, przysł., jak w wojsku, w sposób wojskowy, po wojskowemu; w służbie wojskowej: służyć w. = w wojsku.
Wojskowość, wszystko, co charakteryzuje wojsko, co dotyczy organizacji wojska i służby wojskowej; stan wojskowy, powinność wojskowa, obowiązek służenia w wojsku.
Wojskowy, odnoszący ś. do wojska, należący do wojska: służba w-a = żołnierska; rzecz., mężczyzna, służący w wojsku, żołnierz, oficer.
Wojszczanka, córka wojskiego.
Wojszczyc, syn wojskiego.
Wojszczyna, żona wojskiego.
Wojtuś, żart., nazwa, dawana bocianowi, kanarkowi i t. p.
Wokabularz, łć., słownik, podręcznik do nauczenia się słówek obcego języka.
