Wokabulista, łć., autor wokabularza, słownikarz.
Wokabuły, łć., słówka, wyrazy w języku cudzoziemskim z przekładem na krajowy, zwłaszcza do nauczenia się na pamięć.
Wokacja, łć., powołanie, skłonność do jakiego stanu, fachu.
Wokalista, łć., człowiek, znający muzykę wokalną, śpiewak.
Wokalizator, łć., śpiewak.
Wokalizy, fr., ćwiczenia do śpiewu bez słów, polegające na śpiewaniu jednej samogłoski (zwykle: a).
Wokalny, łć. dotyczący śpiewu; w-a muzyka = śpiew.
Wokanda, łć., lista spraw, przeznaczonych do sądzenia; porządek przywoływania spraw.
Wokoło — p. Wkoło.
Wokrąg, przysł., wokoło.
Wola, jedna z władz duchowych człowieka, w obszerniejszym znaczeniu: czynne parcie energii psychicznej w pewnym określonym kierunku, w ciaśniejszym — świadomy wybór z pośród możliwości, inaczej mówiąc, władza ducha, która chce a. nie chce, obiera a. odrzuca; wolna w. = niczym nie krępowana swoboda wyboru, jako dogmat różnych systemów religijnych i filozoficznych; Boża w. = władza Boga, objawiająca się na ziemi w zdarzeniach i czynach ludzkich: niech ś. dzieje w. Boża! = niech będzie, jak Bóg chce!; bez w-i Boskiej włos ci z głowy nie spadnie = jeśli Bóg nie zechce nic ci ś. nie stanie; ostatnia w. = testament, spisany przed śmiercią; życzenie, pragnienie, powołanie, pociąg, skłonność; zamiar, chęć, intencja, pobudka, postanowienie, decyzja: z dobrej w-i, po w-i = zgodnie z życzeniem, dobrowolnie, bez przymusu; ze złej w-i = z musu, pod przymusem, bez chęci, po niewoli; mimo w-i = bez zamiaru, wbrew chęci, nieumyślnie niechcący, mimowolnie; wbrew w-i sprzeciwiając się czyjemuś rozkazowi a. zakazowi; swa w. = rozpusta, swawola, wyuzdana swoboda, chuć, zła skłonność; życzenie upodobanie; przyjdź, jeśli w. = jeśli zechcesz; zostawiam to do twojej w-i = zrobisz, jak zechcesz; do w-i = tyle, ile kto zechce, do syta, obficie; po w-i mieć kogo: mieć go na swoje rozkazy, gotowego na każde skinienie; dobra w. = wesołość, uciecha, myśl swobodna; dobra w. = pragnienie czynienia dobrze ludziom; zła w. pragnienie szkodzenia innym; przyjąć kogo z dobrą w-ą = uprzejmie, gościnnie; swoboda: puszczać kogo na w-ę = oswabadzać; dać w-ę językowi pleść, co ślina do ust przyniesie; zdawać ś. na w-ę wiatrów, fal = nie opierać ś. im, zdawać ś. na ich łaskę; puszczać co na w-ę wiatru = pozwalać wiatrowi unosić; zdać ś. na czyją w-ę zastosować się do jego rozkazu; dzierżawa kmieca, wolna przez pewien czas od opłaty; osada wolna przez pewien czas od czynszu i robocizny; czynić komu w-ę = spełniać jego życzenia.
Wolak — p. Wole.
Wolant, fr., piłka z piórkami do zabawy (fig.); szeroka falbana u sukni; lekki powozik odkryty (fig.), suknia lekka, przejrzysta, powiewna.
Wolapik, Volapück, sztuczny język międzynarodowy z główną podstawą języka angielskiego
Wolarka, kobieta, pilnująca wołów; samica gołębia wolarza.
Wolarnia, obora na woły, hodowla wołów.
Wolarz, mężczyzna, doglądający wołów, handlujący wołami; pe-
