po wierzchu; w. ś., orząc wdzierać ś. w cudzy grunt, zagarniać część jego, przyczyniać sobie gruntu oraniem.
Wosk, substancja tłuszczowa wyrabiana przez pszczoły ze spożytego pokarmu, wydzielająca ś. przez drobne otworki na ich odwłoku, używany przez pszczoły do wyrobu komórek, w które one składają jajeczka i zapasy miodu (fig.); w. roślinny = wydzielany przez liście i łodygi niektórych palm amerykańskich; w. ziemny = substancja podobna do wosku, spotykana w postaci pokładów w ziemi, ozokeryt; człowiek miękki, jak w. = łagodnego charakteru, powolny, dający sobą powodować.
Woskarz — p. Woskownik.
Woskobójnia — p. Woskownia.
Woskować, powlekać, pocierać woskiem.
Woskowaty, podobny do wosku.
Woskowina, materja, wydzielająca się z ucha.
Woskownia, Woskobójnia, fabryka, gdzie wyciskają i wytapiają wosk.
Woskownica, forma ż. od Woskownik — p. Września.
Woskownictwo, zajęcie, praca woskownika.
Woskownik, mężczyzna, trudniący ś. wyciskaniem i wytapianiem a. sprzedażą wosku.
Woskowo-perłowy, żółtawo-biały.
Woskowo-szklisty, szklisty z pozorem wosku.
Woskowy, dotyczący wosku; zrobiony z wosku; żółty jak wosk: twarz, cera w-a.
Woskówka, błona, pokrywająca nasadę dzioba u ptaków.
Woszczarka, płótno, napuszczone woskiem, cerata; naczyńko, ulepione z wosku.
Woszczek, żółta, tłusta masa, gromadząca ś. w przewodzie słuchowym zewnętrznym.
Woszczyć, napuszczać, powlekać woskiem, woskować.
Woszczyny (-yn), plastry z wosku z komórkami na miód; części stałe, nietopliwe, pozostające po stopieniu i oczyszczeniu wosku.
Woszczysty, mający w sobie wosk, obfitujący w wosk; podobny do wosku.
Woszerja, rodzaj wodorostu, tworzącego darń na wilgotnej ziemi, zrostnica (fig.).
Wota (Vota), łć., dary, uczynione kościołowi, jako wykonanie jakiego ślubu; przedmioty cenne, umieszczone na ołtarzu, na obrazie, posągu, ofiarowane przez pobożną osobę.
Wotacja, łć., głosowanie, zbieranie głosów.
Wotant, łć., człowiek, który głosuje czyli składa swoje votum.
Wotować, łć., dawać swój głos, głosować.
Wotum, łć., ślub, przyrzeczenie uroczyste wykonania czego, zwłaszcza uczynione Bogu; dar, uczyniony kościołowi w wykonaniu ślubu; przedmiot cenny, umieszczony na ołtarzu, na obrazie, posągu (np. srebrne a. złote serce, ręka, noga) ofiarowany przez pobożną osobę; głos, dany za kim a. przeciw komu podczas głosowania; w. nagany = wyrażenie nagany ministrowi przez uchwałę parlamentu; w. nieufności = uchwała parlamentu, wyrażająca, że przestał ufać ministrowi a. ministrom (po takiej uchwale ministerjum podaje się do dymisji).
Woty, łć., głosy dane za kim.
Wotywa, łć., msza śpiewana, odprawiana na czyjąś intencję, na uproszenie Boga, na podziękowanie; msza śpiewana przed sumą.
