Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/309

 Wprawność, biegłość, nabyta ćwiczeniem, wprawa, wzwyczajenie.

 Wprawny, który nabył wprawy, biegły, ćwiczony.

 Wprędce, przysł., po krótkim czasie, niebawem, wkrótce, niezadługo, wkrótce, wnet; naprędce, napoczekaniu.

 Wprężać, dok. Wprężyć; prężąc wciskać, wpychać.

 Wprosić — p. nied. Wpraszać.

 Wprost, przyim., prosto przed siebie, w kierunku linji prostej; wręcz, bez ogródki.

 Wprowadzać, dok. Wprowadzić; wieść, prowadzić do środka czego, wwodzić; prowadzić, wieść z niższego miejsca na wyższe; przywozić, przynosić, sprowadzać z zewnątrz; przen., być przyczyną, sprawcą jakiejś nowości, zaprowadzać coś, czego jeszcze nie było, urzeczywistniać co, dawać czemu życie, bieg; przen., nabawiać kogo czego, być przyczyną czyjejś zmiany humoru, usposobienia, wprawiać kogo w co: w. kogo w dobry, w zły humor; w. ś., być wprowadzanym; przenosić ś. na nowe mieszkanie, zajmować je swojemi sprzętami.

 Wprowadzić — p. nied. Wprowadzać.

 Wprószyć — p. nied. Wpraszać.

 Wprząc — p. nied. Wprzęgać.

 Wprzęgać, dok. Wprząc; zaprzęgać; w. ś., zaprzęgać ś.; być zaprzęganym; przen., brać na siebie jaką pracę uciążliwą, nad siły, podejmować się wykonania czegoś trudnego, brać na siebie obowiązek, przyjmować w czym udział.

 Wprzęgły, wprzęgnięty, wprzężony.

 Wprzód, Wprzódy, przysł., co do czasu: pierwiej, niż coś innego, najpierw, przedewszystkiem, uprzednio; co do miejsca: przed siebie, naprzód, przed innemi.

 Wprzytomniać się, dok. Wprzytomnić ś.; jakby wcielać ś. w co swą przytomnością; wnikać myślowo wgłąb czego; zastanawiać się; badać co.

 Wpust, wpuszczenie, wpuszczanie; część wystająca przedmiotu, wchodząca w zagłębienie drugiego; kant, w który ś. fugę wpuszcza; rowek, fuga, szpara, wycięcie, w które co wpuszczają; rura, służąca do przepływu wody itp; w. u zwierząt = otwór, służący do przyjmowania pokarmów; żart., zam. przełyk, usta, gęba, gardło.

 Wpustne (-ego), opłata za wpuszczenie dokąd, za pozwolenie wejścia.

 Wpustny, dotyczący wpustu, dania wstępu.

 Wpuszczać, dok. Wpuścić; pozwalać wejść dokąd, dawać dostęp, wstęp dokąd, dopuszczać do środka czego, puszczać wewnątrz czego; wkładać, wstawiać, wciskać, wpychać, wbijać; spuszczając z góry, wrzucać, pozwalać wpadać w co, upuszczać; lać, wlewać; sypać, wsypywać; w. ś., być wpuszczanym.

 Wpuścić — p. nied. Wpuszczać.

 Wpychacz, człowiek, który co wpycha.

 Wpychać, dok. Wepchać, Wepchnąć; pchając, umieszczać co siłą w środku czego; trąciwszy kogo a. co, wrzucać w co, wtrącać; zmuszać kogo do wejścia dokąd, do przyjęcia czego mimo niechęci; wtykać, wbijać, wrażać; popychając, pchając, przenosić, przesuwać kogo, co z niższego miejsca na wyższe; pchając nasadzać co na co, wtykać na co.

 Wracać, dok. Wrócić; oddawać komu to, co ś. od niego wzięło, płacić dług, należność; oddawać, odsyłać z powrotem rzecz już wysłaną, otrzymaną; zawracać kogo z drogi, przywoływać z powro-