Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/310

tem; czynić coś zrobionego, jakby niebyłym, odwoływać, uważać za niebyłe: w. komu słowo, przyrzeczenie; w. kogo do życia = przywracać mu życie, uzdrawiać go; w. z żołądka = wymiotować; w. a. w. ś., powracać na miejsce, z którego ś. wyszło, iść z powrotem; tak czynić, aby być uważanym za niebyłe; zaczynać istnieć na nowo, odnawiać ś., powtórnie przychodzić do istnienia, ponawiać ś.; o spożytych pokarmach: przez usta powracać, jako womit, oddawać gazy przez usta, odbijać ś.

 Wrachować — p. nied. Wrachowywać.

 Wrachowywać, dok. Wrachować; umieszczać w liczbie czego, wliczać pomiędzy co, zaliczać do czego.

 Wradzać, dok. Wrodzić; nadawać komu a. czemu wraz z urodzeniem pewne przymioty nieodłączne; wpajać, wrażać, zaszczepiać; w. ś., rodzić ś., powstawać wraz z jaką istotą, jako jego przymiot nieodłączny; stawać ś. podobnym do kogo z urodzenia, odziedziczać po kimś jakieś przymioty.

 Wradzać, dok. Wradzić; radząc, wmawiać co w kogo, radą usilną skłaniać kogo do czego.

 Wradzić — p. nied. Wradzać.

 Wraić — p. nied. Wrajać.

 Wrajać, dok. Wraić; rając, radząc, wmawiać co w kogo, nastręczać, nasuwać komu jaką myśl.

 Wrak, nm., kadłub okrętu, szczątki rozbitego okrętu.

 Wrastać, dok. Wrosnąć, Wrość; rosnąc zagłębiać ś., wpajać ś. w co; być obrastanym ze wszystkich stron przez rosnące części organizmu; jakby wrósł w ziemię = jak wryty, nieruchomy.

 Wraz, przysł., zaraz, natychmiast, w tej chwili, wnet; w. z i kim, z czym = w połączeniu, razem; wespół, wspólnie, jednocześnie.

 Wraz, cios, rana od pchnięcia czymś ostrym.

 Wraziciel, człowiek, który wraża co, wdraża do czego.

 Wrazić — p. nied. Wrażać.

 Wrażać, dok. Wrazić; wpychać, wtykać, wbijać, wsadzać co w co; przen., zaszczepiać, wpajać; w. komu co w pamięć = sprawiać, by zapamiętał; w. co sobie w pamięć = zapamiętywać; wpychać, wbijać, nasadzać co na co; wtrącać, mieszać w co; osadzać na czymś, jako wdziercę, uzurpatora; wywierać wrażenie, oddziaływać żywo na zmysły i wyobraźnię; w. ś., wciskać ś., wtykać ś.; przemocą wdzierać ś. na co; wtrącać ś., wgłębiać ś., wnikać, przenikać; mieszać ś. do czego, wdawać ś. w co; żywo oddziaływając na wyobraźnię, na umysł, pozostawać w pamięci.

 Wrażenie, rzecz. od Wrażać; czucie, wywołane w umyśle ludzkim drogą zmysłów od przedmiotów świata zewnętrznego; stan uczuciowy, wywołany przedmiotami świata zewnętrznego a. wypadkami: w. wielkie, silne; sprawiać w. = wzruszać, przerażać, zadziwiać; szukać w-a a. silnych w-eń = niezwykłych, wstrząsających przygód; nie czyni to na nim w-a = nie wzrusza bynajmniej; przeszło to bez w-a = nikogo nie wzruszyło, nie zajęło, nie zaciekawiło.

 Wrażeniowy, dotyczący wrażenia.

 Wrażliwość, łatwość przyjmowania wrażeń, odczuwanie wrażeń, skłonność do silnych wzruszeń.

 Wrażliwy, czuły na otrzymywane wrażenia, łatwo przejmujący ś., ulegający wrażeniom, skłonny do wzruszeń.