Wrąb, karb, nacięcie, kresa, pręga; wrąbywanie ś. w co, wciosywanie; pewne wiązanie w budowie, w którym jedne części wchodzą w nacięcia drugich; część lasu, wyznaczona na wyrąbanie, poręba; pozwolenie na rąbanie drzewa w cudzym lesie; w. wosku = krąg wosku stopionego.
Wrąbać — p. nied. Wrąbywać.
Wrąbywać, Wrębywać, dok. Wrąbać; rąbiąc wycinać zagłębienie w czym, robić toporem wcięcie w czym; w. ś., rąbiąc przedostawać ś. do środka czego.
Wrący — p. Wrzący.
Wrąg, Wręga, jeden z balów zgiętych, stanowiących żebra statku wodnego.
Wrążek, sztuka drzewa świerkowego, używana do budowy galarów.
Wreszcie, przysł., wkońcu, nakoniec, nareszcie; zresztą, niechaj już, niechby.
Wrębek, zdr. od Wrąb.
Wrębne (-ego), opłata za pozwolenie rąbania w cudzym lesie.
Wrębny, dotyczący wrębu; koła w-e = dwa koła wielkie, przechodzące przez bieguny świata i punkty przesilenia, porównania dnia z nocą, dzielące równik i zodjak na cztery części, służące do wskazywania czterech pór roku.
Wręcz, przysł., zbliska, oko w oko, twarz w twarz, osobiście; wprost, otwarcie, bez ogródki, nie owijając w bawełnę, nie uciekając ś. do omówień.
Wręczać, dok. Wręczyć; oddawać komu do rąk własnych, składać co w czyje ręce.
Wręczyciel, człowiek, który co wręcza.
Wręczycielka, forma żeńska od Wręczyciel.
Wręga — p. Wrąg.
Wręgonogi, rząd ślimaków morskich, przezroczystych, galaretowatych, o nodze ścieśnionej w pionową wręgę płetwową.
Wrodzić — p. nied. Wradzać.
Wrodzony, dany razem z życiem, przyrodzony, nienabyty.
Wrogi, właściwy wrogowi, stanowiący własność wroga, nieprzyjazny, nieprzyjacielski.
Wroki (-ów), dań, kara pieniężna.
Wrona, ptak, wróblowaty, śpiewający, zębodzioby z rodziny kruków o plecach i brzuchu popielatym, reszta ciała czarna (fig.); żart., dziewczyna ruchliwa, gadatliwa.
Wroni, tyczący ś. wrony; czarny, jak pióra u wrony; w-ie oko — p. Kulczyba.
Wroniawy, czarniawy.
Wroniec, ptak wróblowaty śpiewający, zębodzioby, z rodziny kruków, cały czarny (fig.).
Wronik, owad z rzędu dwuskrzydłych, muchowatych.
Wronka, mała wrona; ptak z rzędu śpiewających, zębodziobych, z rodziny kruków (fig.).
Wronopopielaty, popielato-siwy, jak wrona.
Wroność, kolor czarny, lśniący.
Wrony, barwy czarnej; u konia: kary.
Wrosłooki, mający oczy osadzone nieruchomo w skorupie: skorupiaki w-ie = siadłookie.
Wrosły, który w co wrósł.
Wrosnąć, Wrość — p. nied. Wrastać.
Wrośle (-li), rodzaj grzybów, pasorzytujących na żywych roślinach.
