miętny, gwałtowny; awanturniczy, zawadjacki.
Wrzątek, płyn, doprowadzony do punktu wrzenia, gotowania ś.; ukrop, kipiątek, war.
Wrzeciądz, łańcuch a. sztaba żelazna do zamykania drzwi, zawora, zasuwa (fig.).
Wrzeciennica, ryba koścista skrzelowata, piersiopłetwa, wrzecionkowata; padalec, płaz podobny do wrzeciona.
Wrzecionak, rodzaj grzybka.
Wrzecioneczka, owad z rządu dwuskrzydłych, pszczółkowatych.
Wrzecioniarz, Wrzecieniarz, rzemieślnik, trudniący ś. wyrobem wrzecion.
Wrzecionko, małe wrzeciono.
Wrzecionkoryb, ryba koścista skrzelowata, brzuchopłetwa, piszczałkowata.
Wrzecionkowaty, mający kształt wrzeciona, owalno-podłużny: ryby w-e = gromada ryb piersiopłetwych, skrzelowatych.
Wrzecionnik, owad z rzędu dwuskrzydłych, kosmatych.
Wrzeciono, narzędzie tokarskiej roboty, z jednego końca grubsze, służące do przędzenia włókien i nawijania nici (fig.); w. osi = ramię, na którym kręci ś. piasta; w. prasy, śruby = drążek, pręt, na którym ś. robią gwinty; w. w młynie = gruby drąg żelazny, którego jeden koniec dolny, opiera ś. na nieruchomej podstawie, a drugi górny, podtrzymuje wierzchni kamień młyński, który obraca, sam będąc obracanym przez koło; w. w ludwisarni = sztuka drzewa, na której lepi ś. z gliny model armaty; krewny po w-ie = po kądzieli, z linji macierzystej.
Wrzecionowaty, mający kształt wrzeciona.
Wrzecznik, roślina wodna z rodziny wrzecznikowatych, z rzędu szlamowych (fig.).
Wrzecznikowate, rodzina roślin wodnych a. błotnych, należących do rzędu szlamowych.
Wrzeczy — p. Wrzekomo.
Wrzeć, o płynie: warzyć ś., kipieć, wreć; burzyć ś.; przemieniać ś. w parę w całej swej zawartości, burzliwie, z przewalaniem ś. i bełkotem, gotować ś., przewracać ś. ze szmerem i szelestem, wytryskać gwałtownie; przen., poruszać ś. w różnych kierunkach, mieszać ś., jak gotująca ś. woda w garnku: tłum wre, mrowisko wre; odbywać ś. z wielkim hałasem, wrzawą, z wielką zawziętością: wre bitwa, wre robota, wrze wojna; przen., burzyć ś., wzruszać ś., roznamiętniać ś., być w stanie rozgorączkowania, rozjątrzenia, kipieć namiętnością; w domu wre, jak w garnku = pełno kręcących ś. gorączkowo ludzi; cały dzień wrzało, jak w garnku = była burza z piorunami i grzmotami.
Wrzedzianka — p. Wrzodzianka.
Wrzekomo — p. Wrzkomo.
Wrzekorak, rodzaj skorupiaka.
Wrzenie, gwałtowne wywiązywanie się pary przy gotowaniu wody lub innego płynu; burzenie się, głuchy gniew, niepokój, niezadowolenie ogólne, bunt; punkt w-a = temperatura, przy której płyn, przy pewnym ciśnieniu atmosferycznem, przechodzi w stan wrzenia.
Wrzepiać, dok. Wrzepić; wrażać, wtykać, wścibiać, wmuszać co w kogo; wpychać, wbijać; w. wzrok = patrzeć przenikliwie, patrzeć w jedno miejsce; dokuczać komu czym, narażać kogo na przykrość; w. komu co = bić, ćwiczyć; w. ś.,
