Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/318

 Wskos, przysł., na poprzek, w poprzek, na ukos, na przełaj, ukośnie, ukosem, pochyło, na wskos.

 Wskośnie, przysł., ukośnie, ukosem, pochyło.

 Wskośny, idący po linji przekątniej, ukośny, pochyły.

 Wskórać, dopiąć celu, osiągnąć cel, dokazać swego, otrzymać co.

 Wskroś, Wskróś, przysł., przez środek czego aż na drugą stroną, na wylot; dokładnie, doskonale, zupełnie, całkowicie; wszechstronnie, od końca do końca, na wskroś, skróś; pod włos.

 Wskrzesać, dok. Wskrzesnąć; odzyskiwać nanowo życie, powracać do życia, ożywać, zmartwychwstawać; przen., powracać do dawnego kwitnącego stanu.

 Wskrzesać — p. nied. Wskrzesywać.

 Wskrzesiciel, człowiek, który wskrzesza; Zbawiciel, Zbawca.

 Wskrzesicielka, forma żeńska od Wskrzesiciel.

 Wskrzesić, Wskrzesnąć — p. nied. Wskrzeszać.

 Wskrzesywać, dok. Wskrzesać; wydobywać iskry, uderzając stalą o twardy kamień, krzesać.

 Wskrzeszać, dok. Wskrzesić; przywracać życie zmarłemu; przywracać do dawnego kwitnącego stanu, do dawnego bytu; odnawiać, podźwigać nanowo; w. w pamięci = przypominać rzeczy dawne, zapomniane obrazy i wspomnienia, odnawiać je.

 Wskrześca — p. Wskrzesiciel.

 Wskrześnięcie, powrót do życia, zmartwychwstanie.

 Wskrzykać, dok. Wskrzyknąć; odzywać się raz po raz głośno, wykrzykiwać.

 Wskrzyknąć — p. nied. Wskrzykać.

 Wskurzyć, wzbić kurzem, podkurzyć, podnieść w górę kurzawą.

 Wsławiać, dok. Wsławić; czynić sławnym, rozsławiać, rozgłaszać czyjąś sławę; wychwalać, wysławiać; w. ś., nabierać rozgłosu, stawać ś. sławnym; rozgłaszać ś., przechodzić z ust do ust, roznosić się.

 Wsłuchać się — p. nied. Wsłuchiwać się.

 Wsłuchiwać się, dok. Wsłuchać się; starać się dobrze słyszeć i zrozumieć, pilnie i uważnie słuchać, przysł., uchiwać ś. odgłosom, starać ś. rozeznać słuchem.

 Wsmarować — p. nied. Wsmarowywać.

 Wsmarowywać, dok. wsmarować; smarując starać ś., żeby smarowidło przenikło wewnątrz czego, wcierać; w. ś., nacierać ś.; być wsmarowywanym.

 Wsmętniony, zasmucony, smętny, melancholijny.

 Wsobiać się, dok. Wsobić ś.; wciskać ś., wkradać ś, wdzierać ś., dostawać ś. dokąd podstępem; wkorzeniać się, zakorzeniać się, gruntować gdzie swoje panowanie, swoje władanie i t. p.

 Wsolić, włożyć w sól, sól wsypać wewnątrz czego; w. komu baty = dać mu w skórę, obić go.

 Wspaczać, dok. Wspaczyć; czynić wspacznym, nadawać kierunek wsteczny, czynić, że ś. coś cofa; sprawiać, że ś. coś komu nie udaje; w. ś., iść w kierunku wstecznym, cofać się.

 Wspaczność, kierunek wsteczny.

 Wspaczny, skierowany wstecz, wsteczny, idący wspak; przeciwny, niepomyślny; zrozumiany a. wykonany w sposób przeciwny, niż należy, opaczny.

 Wspak, przysł., od końca do początku, w stronę wręcz przeciwną właściwemu kierunkowi, wstecz; przeciwnie, niż należy, na opak, opacznie; wbrew powszechnie przyjętym obyczajom, przeciwnie, niż inni czynią; w niwecz; pisać w. =