Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/320

nie wraz z całym ciałem podnosząc do góry i przybierając postawę pionową, stawać dęba; o ludziach: podnosić ś. na palce dla dosięgnięcia czegoś a. zobaczenia czegoś przez wierzch zasłaniających przedmiotów; przen., piąć ś. do góry, starać ś. zająć wyższe stanowisko pod jakim względem.

 Wspławiać, dok. Wspławić; sprawiać, żeby coś pływało po wierzchu czego; moczyć.

 Wspłodzić, spłodzić, stworzyć, wytworzyć, zrodzić.

 Wspłonąć, zapalić ś. nagle płomieniem; wybuchnąć, spalić.

 Wspłynąć — p. nied. Wspływać.

 Wspływać, dok. Wspłynąć; wypływać na wierzch, pod wierzch.

 Wspodobać się komu, wzbudzić ku sobie upodobanie.

 Wspomagać, dok. Wspomóc; pomagać komu, wspierać kogo pomocą, udzielać komu pomocy, dawać ratunek; udzielać komu zasiłku pieniężnego, zapomogi, jałmużny; w. ś., pomagać sobie wzajemnie, dawać sobie wzajemnie pomoc, wspierać ś. nawzajem.

 Wspominać, dok. Wspomnieć; przywodzić sobie co na myśl, przypominać sobie co; zwracać uwagę na co, zastanawiać ś. nad czym; w. komu co = przywodzić na pamięć, przypominać; wzmiankować co, napomykać o czym.

 Wspominek, wzmianka, wspomnienie; w lm., w-i, uroczystość dla uczczenia pamięci zmarłych, zaduszki, dziady.

 Wspomnieć — p. nied. Wspominać.

 Wspomnienie, przywiedzenie sobie albo komu czego na pamięć, przypomnienie, odnowienie ś. w pamięci, obudzenie w pamięci, zrobienie wzmianki, napomknięcie; to, co sobie przypominamy, obraz zdarzeń minionych, odnowionych w pamięci.

 Wspomocnik, ten, co wspomaga.

 Wspomoga — p. Wspomożenie.

 Wspomożenie, udzielenie pomocy; pomoc dana komu; wsparcie, zasiłek pieniężny, jałmużna.

 Wspomożyciel, Wspomagacz, człowiek, który wspomaga.

 Wspomóc — p. nied. Wspomagać.

 Wspora, Wspór, to, co ś. podpiera; podpora, podstawa; w budow., kamień, stanowiący podstawę kosza a. łuku sklepieniowego: w. podokienna = ściana od spodu okna, do tła izby sięgająca albo zamiast niej kratka, ze słupków zrobiona; w fortyf., bryła z muru, w kształcie różnoboku, stanowiąca część obwarowania fortecznego; przen., zasada, podstawa, fundament, ostoja.

 Wspornik, w budown., kamień, z pod spodu krzywo podciosany, ze ściany sterczący i służący da podparcia wydatnego ściennego pasa wyskoku wieńca w krajniku a. też tła kamiennego w balkonie.

 Wsporny, odnoszący ś. do wspory; podpierający, podtrzymujący.

 Wspólniczka, Spólniczka, kobieta, należąca do jakiego czynu, spółki, przestępstwa, pracy.

 Wspólnictwo, Spólnictwo, należenie do czego, współdziałanie, uczestnictwo, udział, spółka.

 Wspólniczyć, Spólniczyć, należeć do czego wespół z kim, wspólnie działać, pracować z kim, brać udział w czym, być uczestnikiem czego.

 Wspólnie, Spólnie, przysł., łącznie, razem, wespół z innymi, wraz z kimś drugim.

 Wspólnik, Spólnik, towarzysz, kolega, człowiek, należący do spółki z kim, do jakiego przedsiębiorstwa, do handlu z kim innym, biorący w czym udział, uczestnik.

 Wspólność, Spólność, odbywanie razem, przez wiele osób jakiej czynności a. pracy; posiada-