Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 3.djvu/323

 Współherbownik, Spółherbownik, człowiek, należący do jednego z kimś herbu, współklejnotnik.

 Współhetman, Spółhetman, towarzysz hetmana, hetman, będący hetmanem jednocześnie z innym hetmanem.

 Współimienniczka, forma ż. od Współimiennik.

 Współimiennik, człowiek, mający to samo imię, co i ktoś inny, imiennik.

 Współimienny, Spółimienny, mający toż samo imię, co i ktoś inny, współznaczny.

 Współistnie, Spółistotnie, przysł., z zupełną jednością co do istoty.

 Współistnieć, Spółistnieć, istnieć razem, jednocześnie z kim albo z czym.

 Współistnienie, Spółistnienie, jednoczesne istnienie z kim albo z czym.

 Współistność, Spółistność, współistota; współistnienie.

 Współistny, Spółistotny, posiadający jedną istotę wraz z kimś a. czymś innym.

 Współistota, Spółistota, istota, istniejąca razem, jednocześnie z inną.

 Współistotnie, przysł. — p. Współistnie.

 Współistotny — p. Współistny.

 Współjadać, Spółjadać, jadać u jednego stołu razem z kimś innym, stołować ś. razem z kim.

 Współjednoczyć, Spółjednoczyć, z wielu tworzyć jedno, jednoczyć, łączyć, zespalać.

 Współjestestwo, Spółjestestwo, tosamość istoty, jestestwa; spólne jestestwo, spólna istota trzech osób Trójcy Świętej, jako jeden z dogmatów wiary chrześcijańskiej.

 Współka, Spółka, połączenie ś., związek dwu albo kilku osób dla wspólnych celów, dla prowadzenia wspólnego przedsiębiorstwa, handlu, fabryki; wspólność zysku a. straty w równych częściach: grać w karty na w-ę, trzymać na loterji na w-ę; obcowanie, stosunek z kim, współdziałanie z kim, należenie do współki z kim, wspólnictwo; powiedziały jaskółki, że niedobre są w-i = mają współki swoje strony ujemne.

 Współklejnotnik, Spółklejnotnik, człowiek, należący do tegoż herbu, co i ktoś inny, współherbownik.

 Współkolega, Spółkolega, wspólnik w jakim zawodzie: kolega, towarzysz szkolny.

 Współkompan, Spółkompan, towarzysz, spólnik.

 Współkostera, Spółkostera, towarzysz gry hazardownej.

 Współkować, Spółkować, mieć z kim stosunek, związek, obcować, przestawać z kim; w. ś., łączyć ś., jednoczyć ś., zapalać ś.; o zwierzętach: łączyć ś. w pary.

 Współkowanie, rzecz., od Współkować; związek cielesny dwu płci, parzenie ś.

 Współkrólować, Spółkrólować, królować, panować wspólnie z kimś innym.

 Współkupczyć, Spółkupczyć, prowadzić handel wspólnie z kimś innym, mieć z kim współkę handlową.

 Współmęczennica, Spółmęczennica, forma żeńska od Współmęczennik.

 Współmęczennik, Spółmęczennik, mężczyzna męczony, znoszący męki razem z kimś innym.

 Współmęczeństwo, Społmęczeństwo, męczeństwo wspólne z innymi.

 Współmierność, Spółmierność, w mat., taki stosunek wzajemy dwu wielkości, że posiadają one wspólną miarę.

 Współmierny, Spółmierny, w mat., posiadający wspólną miarę z czymś innym; wielkości w-e;